rozbrat.org \| historia

Historia

Historia Rosji to nie tylko dzieje ekspansji imperium, ale także nieustannego oporu przeciw władzy. Tak jest do dziś.
Rozmowa z doktorem Krzysztofem Wasilewskim, autorem książki „Bezdomnych gromady niemałe... Dyskurs imigracyjny na łamach prasy amerykańskiej (1875-1924)”, która właśnie ukazała się nakładem oficyny wydawniczej Bractwo Trojka.
wtorek, 12 wrzesień 2017 David Barsmian, Noam Chomsky; tłum.: haos Walki społeczne na świecie

11 września 1973 – wspaniały wyczyn CIA w Chile

Jedenasty września wrył się w świadomość Amerykanów. Dla leżącego w Ameryce Południowej Chile ta data ma inne, bardziej tragiczne znaczenie. Tego dnia w roku 1973 demokratycznie wybrany rząd Salvadora Allende został obalony podczas wojskowego zamachu stanu wspieranego przez CIA. Do władzy doszedł Augusto Pinochet. W kolejnych latach zabito, uwięziono, torturowano i zmuszono do emigracji tysiące Chilijczyków. Stany Zjednoczone, pod przywództwem Nixona i jego doradcy do spraw bezpieczeństwa narodowego, Henry Kissingera, odegrały niebagatelną rolę w destabilizacji, a później obaleniu rządów Allende. Przejdzie to do historii jako jedna z najbardziej groteskowych interwencji podjętych przez USA. Kilka lat po zamachu Kissinger, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, odwiedził Chile. Powiedział generałowi Pinochetowi, że „jak panu wiadomo, w Stanach Zjednoczonych patrzymy z sympatią na to, czego próbujecie tu dokonać”. Eksperyment Chile miał zasadniczy wpływ na neoliberalną kontrrewolucję. Destabilizacja ekonomiczna i niszczenie demokracji na całym świecie przede wszystkim przez USA polegające na wprowadzaniu korporacji jako panaceum na budząca się społeczną samoorganizacje. Zbiera do dziś ponure żniwo. Nie tylko w Chile, Polsce czy Gruzji i Ukrainie, ale również w USA i UE.
W dniach 29 – 30 maja odbyła się w Szczecinie II Konferencja Naukowa „Z dziejów anarchizmu. W dwustulecie urodzin Michaiła Bakunina”. Pierwsza jej edycja miała miejsce w 2010 r. w Pobierowie i tak jak tegoroczna zorganizowana została przez Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego. Wydarzenie to odbyło się przy dużym wsparciu szczecińskiej sekcji Federacji Anarchistycznej, w dwóch siedzibach Muzeum Narodowego – Gmachu Głównym i Muzeum Sztuki Współczesnej.
Dekada lat dziewięćdziesiątych pokazała nie tylko krach “socjalizmu realnego”, ale również wzmocnienie systemu neoliberalnego. Ów polityczno-ideologiczny projekt zapoczątkowany w 1973 roku poprzez zamach wojskowy przeciwko rządowi Salvadora Allende w Chile i wspierany przez think-tank Szkoły w Chicago, pozwolił logice ekonomicznej ustawić się na pozycji newralgicznego centrum władzy, a w konsekwencji wiara w “niewidzialną rękę” rynku przerodziła się w dominujący dyskurs. Dla Daniela Singera, świat po Upadku (Muru Berlińskiego) przyczynił się do wygenerowania warunków potrzebnych do tego, by Margaret Thatcher mogła ogłosić swoje sławne: Nie Ma Alternatywy, to znaczy zwycięstwo kapitalizmu nad jakimkolwiek innym modelem ekonomicznym. Jednakże, zawsze istnieć będą siły i ruchy przeciwstawiające się logice władzy.
W miniony piątek (9 sierpnia) w auli im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego Muzeum Powstania Warszawskiego odbyła się konferencja pt.: „Syndykaliści w Powstaniu Warszawskim” zorganizowana przez Związek Syndykalistów Polski. Głównym celem przyświecającym organizatorom i prelegentom biorącym udział w wydarzeniu było przybliżenie losów syndykalistów i anarchosyndykalistów biorących udział w Powstaniu Warszawskim. Druga część konferencji uzupełniała natomiast treść spotkania o zarys szerszego kontekstu działań antyfaszystowskich podejmowanych przez europejskich anarchistów.
Mówiąc o powstaniu warszawskim często zapominamy o kobietach biorących w nim udział. Obchodom często towarzyszy mowa o patriotyzmie i walce o niepodległość. Okazuje się jednak, że przeciwko faszystowskiemu okupantowi stawali również ludzie, którym patriotyzm był zupełnie obcy. Odrzucali ideę państwa. Mowa o anarchistach i anarchistkach. Dziś postanowiłem opisać ciekawą historię pewnej anarchistki.Karolina Stefania Marek z domu Brojde, pseudonimy „Stefa”, „Kruk”, „Lola” urodziła się w 1906 roku. Z Anarchistyczną Federacją Polski związała się w gimnazjum w Częstochowie. Było to w czasach rządów sanacji. Nawet za luźne powiązania ze środowiskami anarchistycznymi groziły ciężkie represje. Z powodu działalności w AFP została nawet aresztowana. Po wyjeździe do Warszawy została członkinią Warszawskiej Spółdzielni mieszkaniowej powstałej w 1921 roku.
czwartek, 18 lipiec 2013 Piotr Ciszewski Walki społeczne na świecie

Bitwa o Barcelonę

Zbliżająca się rocznica zwycięskiej bitwy o Barcelonę 19 lipca 1936 roku, skłania do przybliżenia historii rewolucyjnych wydarzeń w Hiszpanii. W nawiązaniu do tej rocznicy, a także by przypomnieć o ideach, wyrzeczeniach i poświęceniu hiszpańskich rewolucjonistów – wśród których znaczącą rolę odegrali anarchiści i anarchistki – pragniemy zaprosić na dzisiejszą projekcję w Rozbratowym Kinie Letnim. Film "Ziemia i Wolność" Kena Loach, dobrze ukazuje zawiłości konfliktu w Hiszpanii, choćby trudność łączenia konieczności walki frontowej z zapałem do przeprowadzenia rewolucji społecznej. Oczywiście film jest tylko filmem, więc zainteresowanych wydarzeniami Hiszpańskiej Rewolucji, zachęcamy do zaznajomienia się pozycjami książkowymi Wydawnictwa Bractwa Trojka, a także poniższym tekstem Piotra Ciszewskiego.  
Od końca lat 20. XX wieku nasilały się starcia wszechpolaków z grupami lewicowymi. Na tym tle aktywny był m.in. Związek Polskiej Młodzieży Demokratycznej. Organizacja ta miała nastawienie antynacjonalistyczne i szczególnie w Krakowie zasłynęła z ataków na wiece czy rozbijanie antysemickich blokad i pikiet Młodzieży Wszechpolskiej. Za atak na jeden z takich wieców, w październiku 1928 r., naganę od senatu UJ otrzymał syndykalista Kazimierz Ostrowski. Liczba akcji bojówkarskich znacznie wzrosła w latach 30., a zwłaszcza po 1934 r., kiedy to powstał Obóz Narodowo-Radykalny. Co prawda jego delegalizacja zahamowała na kilka miesięcy impet narodowców, jednak już w 1935 r. znacznie nasiliły się wystąpienia antysemickie. W odpowiedzi Stanisław Dubois w 1934 zaczął tworzyć przy Organizacji Młodzieżowej Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego organizację Czerwona Strzała, która miała charakter paramilitarny i składała się z najbardziej uświadomionych politycznie i oddanych członków OM TUR oraz robotniczych klubów sportowych. Przedstawiciele CzS ubierali się w drelichową bluzę koloru ochronnego, oficerski pas i granatową czapkę z szerokim rondem. Organizacja ta pierwotnie powstała w celu fizycznego zwalczania reżimu sanacyjnego.
Tematem tekstu jest rola sportu w polskim ruchu antyfaszystowskim przed 1939 r. W pierwszej jego części ukazane zostanie zjawisko umasowienia sportu, mające miejsce na przełomie XIX i XX w., powstawanie pierwszych robotniczych klubów sportowych oraz próba rekonstrukcji zmagań środowisk żydowskich z faszystami z Młodzieży Wszechpolskiej (MW) i Obozu Narodowo-Radykalnego (ONR). W częsci drugiej ukazany zostanie fizyczny opór jaki stawiały grupy lewicowe działaczom skrajnej prawicy. Takie określenie tematu niesie jednak ze sobą kilka problemów. Przede wszystkim nie doczekał się on jak dotąd żadnej systematycznej monografii. Opracowania pochodzące z okresu PRL-owskiego zniekształcają charakter ówczesnych walk, wskazując, że grupy porządkowo-samoobronne w zwalczaniu narodowców dążyły do sojuszu z komunistami. W istocie jednak, jak wynika z lektury źródeł, „Front Ludowy”, czyli wspólna walka wszelkich odcieni lewicy z faszyzmem, na gruncie polskim był zjawiskiem marginesowym i trwał stosunkowo krótko.
4 maja minęła 127. rocznica tragedii na placu Haymarket w Chicago. Również w tym roku uczestnicy pierwszomajowej demonstracji w tym mieście przypominali o tej dacie. Podczas tegorocznej demonstracji z Chicago, która odbyła się pod hasłami: "Stop deportacjom! Legalizacja pobytu dla wszystkich!", można było uświadczyć m.in. polski akcent – transparenty w języku polskim z hasłem „Reforma imigracyjna teraz” oraz „Rodziny muszą być razem” – domagające się radykalnej reformy amerykańskiego prawa migracyjnego. W połowie kwietnia Obama podpisał nowy projekt ustawy migracyjnej (w polskiej prasie opisywany jako „kompromisowy”), odrzucając tym samym szereg progresywnych postulatów. Przybliżamy przebieg wydarzeń z 4 maja 1886.
wtorek, 19 marzec 2013 rozbrat.org Walki społeczne na świecie

Powstanie w Kronsztadzie

W marcu 1921 r. w Rosji wybuchło zbrojne powstanie przeciwko władzy partii komunistycznej. Głównymi jego inicjatorami byli marynarze Floty Bałtyckiej stacjonujący w bazie położonej niedaleko Petersburga, na wyspie Kotlin u ujścia Newy w Kronsztadzie. Ci sami marynarze wielokrotnie ratowali rewolucje w Rosji swym poświęceniem, ich wystrzały z krążownika Aurora dały sygnał do zajęcia stolicy Rosji min. Pałacu Zimowego i innych strategicznych punktów. To właśnie oni walczyli przeciwko interwencji obcych mocarstw i białych generałów i to ich nazywano chlubą i awangardą rewolucji. Co takiego się stało że podnieśli oni broń wzywając do III rewolucji - przeciwko nowej władzy, władzy Lenina i partii bolszewickiej?
W tym roku anarchizm w Polsce obchodzić będzie swoje 110 urodziny. Za umowny moment początków ruchu na ziemiach polskich można uznać powstanie pierwszej grupy anarchistycznej. Było to po zaborem rosyjskim, w Białymstoku w 1903 roku, tuż przed wybuchem rewolucji, która stała się okazją do walki ekonomicznej, politycznej i zbrojnej. Zaczynamy publikację cyklu trzech artykułów dotyczących historycznych początków anarchizmu w Polsce.  
W tym roku anarchizm w Polsce obchodzić będzie swoje 110 urodziny. Za umowny moment początków ruchu na ziemiach polskich można uznać powstanie pierwszej grupy anarchistycznej. Było to po zaborem rosyjskim, w Białymstoku w 1903 roku, tuż przed wybuchem rewolucji, która stała się okazją do walki ekonomicznej, politycznej i zbrojnej. Zaczynamy publikację cyklu trzech artykułów dotyczących historycznych początków anarchizmu w Polsce.
W tym roku anarchizm w Polsce obchodzić będzie swoje 110 urodziny. Za umowny moment początków ruchu na ziemiach polskich można uznać powstanie pierwszej grupy anarchistycznej. Było to po zaborem rosyjskim, w Białymstoku w 1903 roku, tuż przed wybuchem rewolucji, która stała się okazją do walki ekonomicznej, politycznej i zbrojnej. Zaczynamy publikację cyklu trzech artykułów dotyczących historycznych początków anarchizmu w Polsce.
Strona 1 z 5