Każdego roku wiele milionów ryb, gadów i płazów ginie w naszych akwariach lub terrariach, lub tracą życie wskutek odłowu, transportu i w sieci dystrybucji. Należy zatrzymać powtarzające się cykle reprodukcji zwierząt trzymanych w niewoli w naszych domach i zaprzestać odławiania ich ze siedlisk naturalnych. Należy też kategorycznie powstrzymać handel międzynarodowy rybami ozdobnymi, gadami i płazami.

Obecne wystąpienia społeczne zmieniają krajobraz polityczny wielu krajów. Stare rządy upadają. Znienawidzeni dyktatorzy i przedstawiciele elity uciekają za granice. Dochodzi do rewolucji.

W ostatnich tygodniach obserwowaliśmy w krajach europejskich rosnący sprzeciw wobec agresji Izraela na Strefę Gazy. W wyniku działań zbrojnych i bombardowań zginęło już ponad 67 tys. znanych z imienia i nazwiska Palestyńczyków, z czego zdecydowana większość to kobiety i dzieci[1].

Jednym z pierwszych dokumentów prawnych, który wpłynął do biura Prezydenta Karola Nawrockiego i został przez niego zawetowany, jest „Ustawa z dnia 5 sierpnia 2025 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw". Jest to nowelizacja obowiązującej ustawy pomocowej, która obejmuje m.in. legalność pobytu, ważność dokumentów dla obywateli Ukrainy oraz wysokość pomocy finansowej z budżetu państwa dla Ukrainy. Część przepisów tej ustawy wygasa już 30 września 2025 r, zatem brak nowelizacji wprowadza chaos i zamieszanie administracyjne.

Obecne rządy prezydenta Poznania, Jacka Jaśkowiaka, przypominają te z czasów schyłkowych lat prezydentury Ryszarda Grobelnego (lata 1998-2014). Mieszkańcy Poznania żądali wówczas zmian, ale ich ignorowano. Przegrana Grobelnego w wyborach samorządowych 2014 roku była dla wielu sensacją. Niezadowolenie społeczne wyniosło do władzy Jacka Jaśkowiaka, pozującego na kandydata ruchów miejskich i protestujących mieszkańców Poznania. Wybory te miały przynieść trwały zwrot, ale tak się nie stało. Po początkowych zmianach, polityka miejska ugrzęzła w swoich starych koleinach.

W drugiej połowie lipca br. rozgorzała dyskusja wokół wystawy zorganizowanej przez Muzeum Gdańska pt. „Nasi chłopcy”. Jej tematem jest służba mieszkańców Pomorza Gdańskiego w niemieckiej armii podczas II wojny światowej. Wystawa, a zwłaszcza jej tytuł, nie spodobały się prawicy. Niektórzy dziennikarze nazwali wcielonych do Wermachtu mężczyzn z Pomorza po prostu zdrajcami, skurwysynami i mordercami[1]. Tym sposobem dali upust swoim nacjonalistycznym uprzedzeniom oraz świadectwo braku znajomości realiów historycznych.

Temat migracji systematycznie powraca w debacie publicznej. Antymigracyjne hasła w dużej mierze przyczyniły się do przejęcia władzy przez prawicę w Polsce. Dziś sięgają po nie także liberałowie. Jednocześnie sytuacja na polskich granicach jest ciągle napięta, szerzy się przemoc, giną ludzie.

Jeszcze nie tak dawno, rozważania na temat rozwijania i rozprzestrzeniania oraz użycia broni nuklearnej było dla światowej opinii publicznej nie do przyjęcia. Dziś temat zagrożenia wojną atomową trafia na czołówki światowych mediów.

7 sierpnia br. na łamach Głosu Wielkopolskiego ukazał się artykuł pt. ,,Nimbyzm rządzi Poznaniem. Mieszkańcy we wszystkim są na nie. Taka postawa może nas wszystkich drogo kosztować” autorstwa Szymona Pazia. Całość artykułu odnosi się, jak wskazuje tytuł, do coraz częstszych protestów przeciwko zabudowie terenów zieleni.

Wielu ekspertów przekonuje, że dieta mięsna jest najlepsza z możliwych, a człowiek w swojej ewolucji dźwigał się ku maksymalnej konsumpcji produktów pochodzenia zwierzęcego. Bezmięsny jadłospis to aberracja, wymysł, niedorzeczność. W dłuższej perspektywie czasowej spożycie mięsa, pomimo okresowych wahań, faktycznie ciągle rośnie – tak na świecie, jak też w Polsce. Ale rosną też koszty dla naszego zdrowia, dla środowiska naturalnego, nie mówiąc o konsekwencjach etycznych.

Koniec wojny nie oznacza końca problemów. Powracający do domu żołnierze wymagają opieki z powodów urazów fizycznych i psychicznych. Pomimo, że konflikty zbrojne, w których brali udział przeszły do historii, ich skutki społeczne i ekonomiczne ciągle trwają.

Toczące się wojny kosztują niewyobrażalne pieniądze. Wzrost wydatków na wojsko musi pociągnąć za sobą cięcia w opiece zdrowotnej, w sferze socjalnej i w edukacji.

Większość ekonomistów jest przekonana, że kapitał i praca ludzka zastosowana do zasobów natury tworzy większą wartość. Jest dokładnie odwrotnie. Od czasów prac ekonomisty Nicholasa Georgescu-Roegen’a (1906-1994), czyli od lat 70. poprzedniego wieku, coraz dobitniej w ekonomii zaczął zaznaczać się nurt, stwierdzający, że wszystkie zasoby naturalne ulegają nieodwracalnej degradacji, gdy są wykorzystywane w działalności gospodarczej. A z drugiej strony, mają one istotną dla nas wartość z punktu widzenie podtrzymania życia na planecie. Ich degradację można zatem oszacować.

Nikt już nie ma wątpliwości, że mamy ponownie do czynienia ze wzrostem zarówno liczby konfliktów zbrojnych, jak i bezpośrednich ofiar wojen. Wojna w Ukrainie i w Palestynie, ale też w Libanie, Jemenie czy w Kongo spowodowała znaczący wzrost liczby bezpośrednio zabitych zarówno po stronie walczących, jak i cywilów. Niektóre statystyki sugerują, że ich łączna liczba jest największa przynajmniej od początku naszego stulecia. Jednocześnie wymienione konflikty unaoczniają po raz kolejny brutalność wojny.

Jak wskazują niektóre dane statystyczne, poziom przepływu międzynarodowego kapitału w ostatnich latach wyraźnie zmalał. Czy globalizacja uległa załamaniu?