Obecne wystąpienia społeczne zmieniają krajobraz polityczny wielu krajów. Stare rządy upadają. Znienawidzeni dyktatorzy i przedstawiciele elity uciekają za granice. Dochodzi do rewolucji.

W ostatnich tygodniach obserwowaliśmy w krajach europejskich rosnący sprzeciw wobec agresji Izraela na Strefę Gazy. W wyniku działań zbrojnych i bombardowań zginęło już ponad 67 tys. znanych z imienia i nazwiska Palestyńczyków, z czego zdecydowana większość to kobiety i dzieci[1].

Temat migracji systematycznie powraca w debacie publicznej. Antymigracyjne hasła w dużej mierze przyczyniły się do przejęcia władzy przez prawicę w Polsce. Dziś sięgają po nie także liberałowie. Jednocześnie sytuacja na polskich granicach jest ciągle napięta, szerzy się przemoc, giną ludzie.

Koniec wojny nie oznacza końca problemów. Powracający do domu żołnierze wymagają opieki z powodów urazów fizycznych i psychicznych. Pomimo, że konflikty zbrojne, w których brali udział przeszły do historii, ich skutki społeczne i ekonomiczne ciągle trwają.

Nikt już nie ma wątpliwości, że mamy ponownie do czynienia ze wzrostem zarówno liczby konfliktów zbrojnych, jak i bezpośrednich ofiar wojen. Wojna w Ukrainie i w Palestynie, ale też w Libanie, Jemenie czy w Kongo spowodowała znaczący wzrost liczby bezpośrednio zabitych zarówno po stronie walczących, jak i cywilów. Niektóre statystyki sugerują, że ich łączna liczba jest największa przynajmniej od początku naszego stulecia. Jednocześnie wymienione konflikty unaoczniają po raz kolejny brutalność wojny.

Jak wskazują niektóre dane statystyczne, poziom przepływu międzynarodowego kapitału w ostatnich latach wyraźnie zmalał. Czy globalizacja uległa załamaniu?

Pomimo wojny i ceł miliarderzy skupiają w swoich rękach coraz więcej bogactwa. Dotyczy to także Rosji. Jednocześnie pogłębiają się globalne nierówności.

Naszedł koniec neoliberalnego projektu. Ginie on w chaosie i wielkim konflikcie zbrojnym. Wyłania się możliwość walki o nowy kontrakt społeczny, zawarty na warunkach ludzi pracy. Żądamy gwarancji zatrudnienia, realnie wyższych wynagrodzeń, krótszego czasu pracy, lepszej edukacji, odpowiedniej opieki zdrowotnej, ochrony środowiska i trwałego pokoju.

Teza o zbliżającej się lub wręcz już trwającej III wojnie światowej, jest coraz częściej i głośniej powtarzana. Politycy chcą, aby pieniądze wydawane na wdrożenie Zielonego Ładu, przeznaczyć na zbrojenia. Obiecują w zamian, że nie zabraknie środków na sprawy socjalne. Czy musimy ulec temu szantażowi?

Protesty związane z dalszym losem Domu Studenckiego Jowita trwały w Poznaniu od kilku miesięcy. Stanowisko władz UAM zdawało się być nieprzejednane i zmierzać do zamknięcia akademika. Zły stan techniczny i koszta potencjalnego remontu zdawały się stanowić jedynie dobry pretekst. Nie widać było woli do zatrzymania tego procesu ze stron władz UAM, o czym świadczy już samo wieloletnie odkładanie remontu, ale również mętne wyjaśnienia składane po pierwszych protestach studentek i studentów.

Protesty związane z dalszym losem Domu Studenckiego Jowita trwały w Poznaniu od kilku miesięcy. Stanowisko władz UAM zdawało się być nieprzejednane i zmierzać do zamknięcia akademika. Zły stan techniczny i koszta potencjalnego remontu zdawały się stanowić jedynie dobry pretekst. Nie widać było woli do zatrzymania tego procesu ze stron władz UAM, o czym świadczy już samo wieloletnie odkładanie remontu, ale również mętne wyjaśnienia składane po pierwszych protestach studentek i studentów.

Studentki i studenci zdecydowali się na kolejny krok w obronie akademika Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po proteście 8.12 wrócili do budynku i rozpoczęli okupację. Mają ze sobą śpiwory i jedzenie. Okupacja jest otwarta, cały czas dołączają nowe osoby z całej Polski. Trwają żywe dyskusje o kwestiach związanych z uniwersytetem i planach na dalsze działania.

Z Rozbratem związane są osoby pochodzące zza wschodniej granicy Polski, które współtworzą to miejsce, ale też nierzadko szukają u nas pomocy. Znaleźli się w trudnej sytuacji ze względu na wojnę lub represje polityczne, ale też coraz częściej z powodu wyzysku ze strony polskich firm. Publikujemy wywiad z Miszą, który po tym, gdy wspierał organizacyjnie festiwal urodzinowy Rozbratu, wyjechał do pracy do Niemiec. Misza opowiada o niewypłaconym wynagrodzeniu oraz pracy bez środków ochrony osobistej, w tym niezbędnej do pracy na wysokościach uprzęży. Staramy się skontaktować go z organizacjami wspierającymi pracowników na terenie Niemiec oraz nagłaśniać praktyki, na które nie ma z naszej strony zgody.

Poniżej publikujemy oświadczenie z 28 października 2023 r. wydane przez Permanent Assembly Against the War

Mija półtora roku od wtargnięcia rosyjskich wojsk na terytorium Ukrainy i rozpoczęcia pełnowymiarowej wojny. Obie strony skrywają dane dotyczące strat. Ostatnio pojawiały się informacje, że dziesiątki tysięcy Ukraińców i Rosjan straciło rękę lub nogę, a setki tysięcy zostało ciężko rannych. Wojna kosztowała życie już prawdopodobnie ponad – licząc łącznie – 100 tys. Ukraińców i Rosjan.