Centre international de recherches sur l'anarchisme (CIRA) - Międzynarodowe centrum badań nad anarchizmem, jest największą i najbardziej poważaną tego typu instytucją prowadzoną przez anarchistów. W kręgu zainteresowań archiwizacyjnych i badawczych, leży filozofia i historia anarchizmu na całym świecie, we wszystkich językach. W kolekcji znajdują się książki, broszury, pisma, grafiki, fotografie, filmy i nagrania audio na wszelakich nośnikach. W ciągu kilkudziesięciu lat działalności dzięki CIRA, ukazało się kilkaset książek i opracowań, organizowane były sympozja, wykłady. Centrum współpracuje z wybitnymi historykami anarchizmu oraz innymi tego typu instytucjami.

W roku 1963 zrealizowaliśmy sztukę pod tytułem "The Brig", która pokazywała warunki panujące w zakładzie karnym piechoty morskiej, w bardzo realistyczny i naturalistyczny sposób - wojsko jako paradygmat kondycji człowieka, jako streszczenie represyjnej struktury społeczeństwa. W następnym roku nasz teatr zamknięto stwierdzając, że sztuka obraża marynarkę wojenną. Oficjalnie zamknięto nas za rzekomo niepłacone podatki. Później dowiedliśmy, że nie byliśmy nikomu niczego winni. Odbyliśmy dramatyczną teatralną bitwę sądową, która zakończyła się pięcioletnim wyrokiem w zawieszeniu. Był sam początek wojny w Wietnamie, oznaczało to więc, że gdybyśmy poszli na demonstrację i gdyby nas tam zatrzymano, odwieszono by wyrok i poszlibyśmy do pudła na pięć lat. Olewając zawiasy wybraliśmy dobrowolne wygnanie, wyjeżdżając do Europy. To długie tournee trwało mniej więcej do początku lat '80, kiedy to powróciliśmy do Nowego Jorku.

Powstały w latach 70-tych XX wieku termin Anarchitektura nie pochodzi wcale ze słownika antypaństwowego ruchu społecznego. W zamierzeniu autorów był obraźliwym epitetem komentującym twórczość konkretnego architekta.Obiektem ataku stal się LUCIEN KROLL(ur. 1927), belgijski architekt, któremu rewolta studencka umożliwiła realizację własnych zamierzeń. Żądania studentów sprawiły, że w roku 1969 Kroll został poproszony o zaprojektowanie w sąsiedztwie Kliniki Uniwersyteckiej w Brukseli tzw. "Strefy Socjalnej", miasteczka "La Merne" dla studentów medycyny Uniwersytetu w Louvain (przedmieścia Brukseli).

Publikacje niezależne, zwane także drugoobiegowymi to wszelkie wydawnictwa nie objęte cenzurą. Tradycje druków konspiracyjnych sięgają w Polsce XVI wieku, kiedy to opublikowano pierwsze teksty reformacyjne. Rozkwit literatury niepodległościowej i antyrosyjskiej nastąpił w okresie Targowicy i rozbiorów. Później wydawnictwa konspiracyjne ukazywały się we wszystkich zaborach aż do roku 1918. W okresie okupacji niemieckiej i sowieckiej wydano ponad 2000 tytułów czasopism i ponad 1500 książek i broszur. W latach 1944-1949, poza ówczesną cenzurą ukazało blisko 300 tytułów czasopism oraz kilkadziesiąt broszur. Kolejnym okresem pojawiania się i rozwoju druków niezależnych jest druga połowa lat 70-tych. Ma to związek z Wydarzeniami Czerwca ’76 w Radomiu i Ursusie, powstaniem Komitetu Obrony Robotników (KOR), Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) oraz Konfederacji Polski Niepodległej (KPN). Niedługo potem powstały także pierwsze niezależne organizacje studenckie, młodzieżowe i robotnicze, także wydające swoje pisma. Strajki w sierpniu 1980 i powstanie NSZZ „Solidarności” zaowocowały ogromną aktywnością wydawniczą. Także w okresie stanu wojennego i po jego zniesieniu nie ustała intensywna, niezależna działalność edytorska. Od tego czasu datuję się również powstanie kolejnego nurtu wydawniczego tzw. trzeciego obiegu. Zaliczają się do niego wydawnictwa pozostające w opozycji zarówno do władz jak i „konstruktywnych” działaczy opozycyjnych.

W audycji radia TOK FM "Pod tytułem" z 14.10.2006 r., odbyła się rozmowa dotycząca anarchizmu w literaturze. Pretekstem do rozmowy była premiera książki Piotra Laskowskiego "Szkice z dziejów anarchizmu" (Wyd. Muza S.A.). Podczas audycji zaprezentowano również, wydane przez poznańskich anarchistów książki: Piotra Kropotkina "Pomoc wzajemna jako czynnik rozwoju" i Jarosława Urbańskiego "Odzyskać miasto. Samowolne osadnictwo, skłoting, anarchitektura"

Starsza siostra z miasta przyjechała w odwiedziny do młodszej na wieś. Starsza miała w mieście męża kupca, młodsza chłopa na wsi. Piją siostry herbatę, rozmawiają. Starsza siostra zaczyna się chełpić , wychwalać swoje życie w mieście: jakie ma obszerne i czyste mieszkanie, jak chodzi ubrana, jak dzieci stroi, jak słodko jada i pije, jak jeździ po przejażdżkach, zabawach i teatrach.Zmartwiła się młodsza siostra i zaczęła życie kupieckie poniżać, a swoje chłopskie wywyższać.

Kilka lat trwały przygotowania do konferencji poświęconej ciekawym i nieprzypadkowym związkom między anarchizmem i ruchem wolnościowym z jednej strony, a Żydami i judaizmem - z drugiej. Brak na ten temat szerszych opracowań nie tylko w skali powszechnodziejowej, ale i w odniesieniu do poszczególnych krajów, mimo iż w wielu z nich aktywiści i teoretycy pochodzenia żydowskiego odgrywali rolę więcej niż znaczącą. Ostatecznie w roli gospodarza (i współorganizatora, wraz z mediolańskim Centro Studi Libertari oraz Centre International de Recherches sur 1'Anarchisme z Lozanny) wystąpił Wydział Historii Uniwersytetu w Wenecji. Wenecja to przecież nie tylko najstarsze getto żydowskie w Europie i miejsce druku wielu publikacji istotnych dla dziejów judaizmu ale i jeden z nielicznych w Europie ośrodków prawie nieprzerwanej aktywności libertarystów od lat 70-ych dziewiętnastego wieku. Trzydniowe obrady w Audi-torium przy Campo Santa Margherita zgromadziły ponad 20 badaczy z kilkunastu ośrodków, a także gości specjalnych, wśród których na specjalną uwagę zasługują Judith Malina i Hanon Reznikov, prowadzący legendarny The Living Theatre oraz Arturo Schwartz, krytyk sztuki, autor m.in. opublikowanej w tym roku rozprawy Cabbala and Alchemy.