Wywiad z Grzegorzem Klamanem przeprowadzony przy okazji wernisażu i wystawy pt: "Nie potrzeba nieba by zobaczyć swoje odbicie w chmurach", w AKK Zemsta. Czy Twoją sztukę można nazwać sztuką zaangażowaną? Każdy definiuje to jak chce. Zapewne w tym kraju jest przemożna potrzeba formatowania, nie uciekniemy od tego. Bliższa mi jest jednak nazwa "sztuki krytycznej". Czy to jest jednoznaczne z "sztuka zaangażowaną"? "Sztuka krytyczna" z pewnością jest również sztuką zaangażowaną. Kiedyś mieliśmy dyskusje w której brał udział Zbyszek Libera i Marek Sobczyk, nad zdefiniowaniem tego. Wyszło nam, że jeśli jesteś krytyczny to jesteś też zaangażowany. Bo co możesz zrobić z pojęciem krytyczności? Nie ma krytyczności bez zaangażowania. Mam nadzieję, że robię taką sztukę. Zależy mi na takim zaangażowaniu, które może generować nawet niewielką zmianę.

Ludzie mają problem z interpretacją, czym jest w gruncie rzeczy graffiti. Jak to umieścić poza przeciwieństwem sztuka-wandalizm. W odpowiedzi na medialne dywagacje na temat istoty graffiti, publikujemy wywiad z jednym z najlepszych poznańskich writerów. Chcemy odrobinę przybliżyć to, co jest ważne w graffiti.

W dniu 13 marca (środa) odbędzie się w Anarchistycznej Klubo-Księgarni „Zemsta” spotkanie z Antonim Kamińskim, filologiem i filozofem, znanym badaczem życia i myśli Michaiła Bakunina. Kamiński jest autorem książki opisującej koleje losu najbardziej znanego w historii rewolucjonisty, jednego z twórców anarchizmu i założyciela ruchu społeczno-politycznego opartego na jego założeniach. Właśnie ukazały się pierwsze dwa, z trzech planowanych, tomów.

Teatr 8 Dnia rozpoczął nowy projekt. Ewa Wójciak, aktorka i dyrektorka Teatru, na stronach jemu poświęconych napisała, że powstający z udziałem pracowników Cegielskiego spektakl „nie będzie tylko czystym dokumentem, ale również artystyczną refleksją na temat tego miejsca, jego industrialnej estetyki. (…) To nie będzie próba pokazania historii zakładu, ale historia ludzi częściowo ukształtowanych przez to miejsce – tak ważne w życiu społecznym Poznania. Będziemy więc nadal rozmawiać i szukać bohaterów przedstawienia. Może niektórzy z nich zechcą być w nim na żywo obecni”. Pomoc swoją przy realizacji projektu zaoferowała Komisja Międzyzakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy HCP. Więcej znajdziecie na blogu projektu. Z Ewą Wójciak rozmawia Jarosław Urbański.

Poznańska komenda policji wyznaczyła pulę nagród wynoszącą 50 tys. złotych za głowy grafficiarzy złapanych na gorącym uczynku. Nie jest to pomysł oryginalny. Podobnie jest w innych miastach. Nie tylko funkcjonariuszy, ale również zwykłych mieszkańców zachęca się pieniędzmi do donoszenia i szpiegowania. Radny Wiśniewski z poznańskiej PO idzie nawet dalej. Nie zawahał się nawoływać również do rozprawy z autorami napisów politycznych. Głównym oczywiście argumentem jest estetyka. Wszystkiemu co wymyka się regule linii prostej i symetrii w formie, oraz regułom wolnego rynku i katolickiego katechizmu w treści, wydano wojnę.

Od śmierci Michaiła Bakunina minęło ponad 130 lat, jednak do dziś inspiruje on kolejne pokolenia. Nakładem wydawnictwa wrocławskiego Uniwersytetu Ekonomicznego ukazały się dwa tomy, zaplanowanej na trylogię, pracy Antoniego A. Kamińskiego „Michaił Bakunin. Życie i myśl”. Jest to pierwsza tak pełna i kompletna (wydane dwa tomy to ponad 1200 stron) biografia Bakunina w polskiej literaturze. Tom pierwszy „Od religii miłości do filozofii czynu (1814-1848)” opowiada o początkach życia rewolucjonisty, jego pierwszych poszukiwaniach filozoficznych i próbach zaangażowaniu się w działalność polityczną. Tom drugi „Podpalacz Europy (1848-1864)” pokazuje Bakunina, który wypowiedział już posłuszeństwo carowi i z wielkim zapałem włączył się w działalność rewolucyjną podczas europejskiej Wiosny ludów, gdy nastał czas reakcji Bakunin trafił za kraty, ścigany przez większość rządów, ostatecznie trafił do rosyjskich kazamatów gdzie spędził 8 ciężkich lat. Wydanie tomu trzeciego pod tytułem „Anarchista. 1864–1876” planowane jest najprawdopodobniej na przyszły rok. Książka jest dostępna w dystrybucji Oficyny Trojka, można ją zakupić na Rozbracie oraz w Klubokawiarni Zemsta, choć ze względu na duże zainteresowania, prosimy skonsultować się wcześniej telefonicznie lub mailowo.

John Dugard pisał: „Istnieją, szczególnie w Trzecim Świecie, inne reżimy, które gwałcą prawa człowieka, ale nie ma drugiego takiego przypadku reżimu wspieranego przez Zachód, który odmawia samostanowienia i praw człowieka dla narodu rozwijającego się i który czyni to od tak dawna. Wobec tego jasne, że Okupowane Terytoria Palestyńskie stanowią egzamin dla Zachodu, egzamin, który świadczyć będzie o jego przywiązaniu dla praw człowieka. Jeśli Zachód nie zda tego egzaminu, niech nie oczekuje, że kraje świata rozwijającego się traktować będą poważnie sprawę łamania praw człowieka u nich, a wygląda właśnie na to, że Zachód nie zda tego egzaminu...” (1)

Kilka dni temu podsumowaliśmy rok 2012 w kulturze okołorozbratowej: działania w przestrzenni publicznej, udział w debacie na temat poznańskiej kultury, powołanie Anarchistycznej Klubo-Ksiegarni „Zemsta” , działalność wydawnicza Bractwa Tojki. Dziś prezentujemy cześć drugą podsumowania.

Pora na podsumowanie roku w kulturze. Z perspektywy okołorozbratowej był to czas ciekawy, obfitujący w wydarzenia i publikacje. Przyjrzyjmy się minionym 12 miesiącom i temu, jak podchodziliśmy do kulturalnych zagadnień z wolnościowej perspektywy. Kilkadziesiąt koncertów zespołów z całego świata, kilkanaście projekcji filmowych, wielkie otwarcia, wystawy niezależnych twórców, nietypowe imprezy taneczne oraz osiemnaste już urodziny najstarszego skłotu w Polsce! Oprócz wymienionych nie zapominamy również, o tych ważnych zjawiskach kulturalnych, które wydarzyły się poza przestrzenią Rozbratu. Ruszamy!

Różnice zdań występujące pomiędzy autorami z niniejszego zbioru są mniej ważne niż wspólna więź łącząca ich krytyczne badania. Dlaczego społeczny byt człowieka przyjmuje formę kapitalistycznych stosunków społecznych, w których społeczeństwo występuje jako zwykły zasób ekonomiczny? Czas to pieniądz. Jeśli jednak czas jest pieniądzem, to czy człowiek jest jedynie padliną czasu? Jak to możliwe, że byt człowieka przyjmuje postać systemu ekonomicznego, w którym akumulacja fikcyjnego bogactwa i jego zabezpieczenie podczas kryzysu za pomocą podłych cięć, co oznacza redystrybucję bogactwa od biednych do bogatych, jest ważniejsza od dobrobytu całej klasy ludzi? Autorzy z tego zbioru twierdzą, że dopóki jedna klasa jest w stanie bezkarnie głodzić inną, wolność pozostaje jedynie nic niewartym urojeniem. Mówią też, że dopóki bogaci zachowują prawo do decydowania o życiu i śmierci innych, równość pozostaje również nic niewartym urojeniem.

Zbigniew Libera: Jola Brzeska, czy Max Itoya nie ucierpieli przez takie zjawy jak kapitał francuski czy niemiecki tylko przez polski model kapitalizmu o faszystowskich rysach charakteru. W dniach 27-29 grudnia w galerii Raster w Warszawie można było obejrzeć wystawę Zbigniewa Libery "Nowe Historie". Stało się to okazją do rozmowy o współczesnych inspiracjach i dyskusji o możliwościach kultury w zmianie świata. Publikujemy poniżej wywiad ze Zbigniewem Liberą przeprowadzoną przez Tamarę Kluma specjalnie dla rozbrat.org

W przeciągu ostatnich kilku tygodni udało mi się wybrać do poznańskiego kina studyjnego na dwa filmy, których nie wypada pozostawić bez komentarza. To nie tylko obrazy przepiękne estetycznie, co bez wątpienia pozostaje ich największym atutem. To fabuły mocne, błyskotliwe i podchodzące do tematyki LGBTQ nowatorsko i niestandardowo – w jednym przypadku („Zostań ze mną”, polska premiera 26.10.12.) ukazujące losy bohaterów w sposób uniwersalny, w drugim („Na zawsze Laurence” polska premiera 09.11.12.) stwarzając postmodernistyczną hiperbolę, która przy jednoczesnym nawiązaniu do konwencji kina queer, autor je analizuje, stawiając mu wyzwania pod względem treści.

Teatr Ósmego Dnia obchodzi 20 lat odkąd zaczął działać w lokalu przy ulicy Ratajczaka. Z tej okazji wszystkim aktorom i osobom związanym z Teatrem ślemy anarchistyczne pozdrowienia. Jednocześnie pozwalamy sobie – poniżej – przypomnieć jeden z ważniejszych manifestów, jaki powstał w polskim teatrze. Napisany przez Ewę Wójciak z Teatru Ósmego Dnia tekst, ujrzał światło już jakiś czas temu, ale zachował – naszym zdaniem - swoją aktualność.

W najbliższy piątek odbędzie się polska premiera włoskiego dramatu „Diaz: Don't Clean up this Blood" w reżyserii Daniele Vicari opowiadającego o demonstracjach podczas szczytu państw G8 w Genui w 2001 r.  Diaz to nazwa szkoły, która pełniła funkcję centrum niezależnych dziennikarzy i noclegowni dla uczestników demonstracji. W noc z 20/21 lipca 2001 roku stała się ona areną bestialskiego najazdu oddziału policji, którzy dosłownie zmasakrowali 93 śpiące tam osoby. Po wielkich mobilizacjach społecznych przeciwko poprzednim szczytom G8, zainaugurowanym w Seattle w 1999 r., szefowie policji włoskiej wyprowadzili na ulice prawie 25 tys. funkcjonariuszy, nie licząc agentów wywiadu, których liczba pozostaje nieznana. W ciągu tygodni poprzedzających szczyt genueński większość mediów (nie wyłączając polskich) prezentowała przyszłych demonstrantów jako zdolnych do wszystkiego wywrotowców – zdolnych nawet do rzucania w policję workami z krwią zarażoną wirusem HIV… 

W piątek 12 października odbyło się oficjalne otwarcie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. W cieniu skandalu o kwestie własnościowe zdarzył się inny. Firma AMS postanowiła ocenzurować wkład poznańskiej manuFAktury (mFA) w ekspozycję pt. „Warszawa w budowie”. Praca została zdjęta z wystawy.