Ostatnio, 1 maja, w obwodzie briańskim wysadzono pociąg towarowy przewożący paliwo, a w obwodzie leningradzkim linie wysokiego napięcia. Nikt nie zginął. Jednocześnie wybór daty, Święto Pracy, nie był ponoć przypadkowy. Tak przynajmniej twierdziła jedna z rosyjskich anarchistycznych witryn internetowych. Kolejnego dnia około Briańska znowu wysadzono pociąg. O tym, że akcje tego typu mają realnie miejsce i nie są sporadyczne, świadczy choćby fakt, że Kreml znacznie zaostrzył w ostaniach miesiącach za nie kary – do dożywocia włącznie.

Ponownie mrok zagościł w porządnych mieszczańskich poznaniaków sercach. Spokój ich ducha oraz poczucie ładu zakłóciło złowrogie graffiti na odnowionej fasadzie kamienicy „Otwórzmy granice” i „Jebać mury i mundury”. Jeden ze wzburzonych mieszczan, prowadzący profil „Poznaniator” pokusił się nawet o dosadne „życzenia” w stosunku do osób, które wykonały graffiti „Z całego serca, chciałbym życzyć panom „FLOR’owi”, „otworzycowi granicowi” i „jebaczowi murowo mundurowemu”, żeby zapadli na jakąś rzadką i nierefundowaną zarazę i żeby im obie lewe ręce uschły na wiór, oraz żeby ich dzieci dekadami pamiętały jakich genetycznych zjebów mają za rodziców”. Ot takie życzenia, typowe dla tych, którzy najwyraźniej lubują się w czystości odnowionych fasad.

Od opisanego tu spotkania minęły już niemal dwa miesiące. Sporo czasu, a jednak nadal rezonuje mi ono w głowie. Postanowiłem więc zrelacjonować częściowo jego przebieg i podzielić się swoimi przemyśleniami. Tym bardziej, że wciąż niestety przybywa ofiar bezwzględnej polityki granicznej

„Oficjalnie, licząc od sierpnia 2021 roku do końca grudnia 2022 r., polscy pogranicznicy przyznali się do 50.668 push-backów. Oni nazywają to „odstawieniem do linii granicy”. Skala zjawiska jest zatem ogromna”. Wywiad z Katarzyną Czarnotą, socjolożką zaangażowaną w działania w związku z kryzysem humanitarnym na granicy polsko-białoruskiej.

Od początku lat 90. do 2010 roku – te dwie dekady charakteryzowały się najniższą liczbą ofiar od zakończenia II wojny światowej, które zginęły bezpośrednio w konfliktach zbrojnych. Jednak ostatnie dziesięć lat przyniosło wyraźny wzrost napięć i tym samym liczbę zabitych. Obok wojny w Ukrainie (od 2014 r.), trwają jeszcze znaczące starcia zbrojne w Jemenie (od 2015 r.) i Syrii (od 2011 r.). Dlaczego do nich doszło?

Rozmowa z Iwanem Astashinem, oskarżony o podpalenie FSB [Federalnej Służby Bezpieczeństwa] w Dzień Czekisty. W rezultacie tego Astashin został skazany na 13 lat więzienia o zaostrzonym rygorze. Spędził w za kratkami 10 lat, a po wyjściu na wolność otrzymał 8 lat dozoru policyjnego. Udało mu się wyemigrować na Zachód. Wywiad pierwotnie, w formie audio, został opublikowany na kanale dissident.by – białoruskiej inicjatywy na rzecz praw człowieka.

W trzech częściach publikujemy artykuł zaprzyjaźnionego z naszym środowiskiem białoruskiego anarchisty, w których przedstawia on swój pogląd na temat wojny w Ukrainie. Tekst powstał kilka miesięcy temu z zamiarem opublikowania w piśmie A-Tak, którego wydanie nowego numeru się opóźnia. Zdecydowaliśmy się zatem na publikacje materiału na naszej stronie internetowej. Uważamy, że jest to ważny głos w dyskusji na temat sytuacji nie tylko w Ukrainie, ale też całej Europie Wschodniej oraz tutejszego ruchu anarchistycznego i wolnościowego.

W trzech częściach publikujemy artykuł zaprzyjaźnionego z naszym środowiskiem białoruskiego anarchisty, w których przedstawia on swój pogląd na temat wojny w Ukrainie. Tekst powstał kilka miesięcy temu z zamiarem opublikowania w piśmie A-Tak, którego wydanie nowego numeru się opóźnia. Zdecydowaliśmy się zatem na publikacje materiału na naszej stronie internetowej. Uważamy, że jest to ważny głos w dyskusji na temat sytuacji nie tylko w Ukrainie, ale też całej Europie Wschodniej oraz tutejszego ruchu anarchistycznego i wolnościowego.

Konflikt trwający w Hotelu Ikar sprowadzający się do chęci eksmitowania uchodźczyń z Ukrainy ( bo większość z nich to kobiety z dziećmi, oraz osoby z niepełnosprawnościami wymagające stałej opieki), doskonale pokazuje, jak roszczeniowa jest polska klasa polityczna.

W trzech częściach publikujemy artykuł zaprzyjaźnionego z naszym środowiskiem białoruskiego anarchisty, w których przedstawia on swój pogląd na temat wojny w Ukrainie. Tekst powstał kilka miesięcy temu z zamiarem opublikowania w piśmie A-Tak, którego wydanie nowego numeru się opóźnia. Zdecydowaliśmy się zatem na publikacje materiału na naszej stronie internetowej. Uważamy, że jest to ważny głos w dyskusji na temat sytuacji nie tylko w Ukrainie, ale też całej Europie Wschodniej oraz tutejszego ruchu anarchistycznego i wolnościowego.

Oglądaliście Grę o Tron, a może daliście się teraz wciągnąć w intrygi Rodu Smoka? Nawet jeśli należycie do tej nielicznej mniejszości, która nie wpadła w sidła świata George R.R. Martina, to postaram się wam ją przybliżyć dla zrozumienia kontekstu.

Partycypacja i konsultacje społeczne to filary demokracji, czy raczej frazes ? W obecnym systemie to głównie frazesy i pozorowane działania, wymóg prawny, który nie spędza władzom miasta snu z powiek, bo łatwo go lekceważyć. Kiedy na szali stoją wielomilionowe interesy deweloperów lub ego politycznych decydentów społeczeństwo z reguły schodzi na dalszy plan.

Wolne oprogramowanie to kod, spełniający 4 warunki: wolność do uruchamiania programu wedle życzenia uruchamiającego oraz do jakichkolwiek celów; wolność do analizowania kodu i jego zmiany, tak aby pracował jak chce tego użytkownik; wolność do redystrybucji kopii oprogramowania; wolność do dystrybucji kopii zmienionego przez nas oprogramowania.

Pisarka i aktywistka Sylwia Chutnik kilka dni temu w prosty i dosadny sposób skomentowała aktualną sytuację związaną z kryzysem migracyjnym. Pozwolę sobie na wstępie zacytować w całości jej wpis na instagramie:"To państwo powinno zmienić nazwę z "Polska" na "zrzutka.pl". Gdyby nie praca tysięcy osób, to nie byłoby po prostu komu pomagać. dwa tygodnie po wybuchu wojny i trwającej katastrofie humanitarnej wszystko jest na barkach społeczeństwa. Jasne , umiemy, chcemy i (jeszcze) możemy. Ale czy serio ciągle musimy robić ściepy na dosłownie wszystko? Czy to impreza w akademiku? W takim razie nasuwa się pytanie, po co nam rząd? (...) "

Pozorne wzmocnienie zewnętrznych granic Unii nie oznacza powrotu do Europy przypominającej fortecę. Zgodnie z tym, co wykazaliśmy w pierwszej części tekstu, wzmocnienie to ściślej wiąże ruchy migracyjne z potrzebami zróżnicowanego rynku pracy. Nowy europejski pakt o imigracji i azylu ogranicza prawo do azylu, gdyż obecnie tylko jego zapisy umożliwiają migrantom spoza Europy legalny wjazd do państw Unii, unikając natychmiastowego przykucia do przedsiębiorstwa bądź agencji pracy. Nie chodzi o uniemożliwienie przekraczania europejskich granic przez migrantów. Biorąc pod uwagę głosy dotyczące azylu, wydaje się, że Europa ogranicza swoją otwartości na migrantów poprzez opłacanie sąsiadujących państw za ich blokowanie, tak aby nie docierali oni do strefy Schengen. Mobilność pracowników wciąż wpływa na Europę, gdzie ubiegający o azyl stają się nowym zasobem pracy, który podlega wyzyskowi.