Wyszłyśmy na ulicę, walczymy i będziemy walczyć! Nie zgadzamy się na to, aby męskie grona „ekspertów” na politycznych salonach czy w telewizyjnych studiach decydowały o prawie do aborcji i życiu kobiet!

Po sześciu dniach protestu i Strajku Kobiet coraz częściej słyszy się w liberalnych mediach utyskiwania na „radykalizację nastrojów”. Na to, że niepokoje społeczne odbiją się na kondycji gospodarki, a także, że niosą one dodatkowe zagrożenie epidemiczne. Opozycyjne elity próbują wykreować liderki ruchu kobiecego, które właśnie opublikowały swoje rekomendowane postulaty, wśród których dominuje bełkot w obronie systemu sądowniczego, zdemolowanego – wg ich opinii – przez PiS. Być może.

Za nami kolejny dzień protestów – wszystko w wyniku decyzji Trybunału Konstytucyjnego, którego orzeczenie stanowi następny element zaostrzenia prawa antyaborcyjnego. Dzisiejszy dzień ma być sygnałem do „Zablokowania Wszystkiego”. Na chwilę przed godziną 16:00, wyznaczającą początek akcji, docierają już sygnały o pierwszych blokadach ruchu. Paraliż następuje po wejściu sporej grupy osób – w tym anarchistek i anarchistów – na Rondo Kaponiera.

Protest pod hasłem „Aborcja wszędzie, bo była jest i będzie” rozpoczął się wczoraj punktualnie o godzinie 19:00 na placu Wolności. Tłum gęstniał z minuty na minutę i na pewno mowa tu o kilu tysiącach uczestniczek i wspierających je uczestników. Anarchistki i anarchiści, weszli na plac krzycząc hasło „Bruk na rząd, rząd na bruk”. Przez cały protest,  niemal bez wytchnienia, grała grupa Samby hałastry.  

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, w praktyce delegalizujący aborcję, jest przykładem obrzydliwego tchórzostwa i zakłamania osób stojących na straży patriarchalnego, konserwatywnego systemu wartości. Osoby, które zadecydowały dzisiaj o życiu i śmierci kobiet, ukrywają się za swoim majestatem, swoimi togami, swoim bogiem, prawem i sumieniem.

Reprodukcja – słowo mające dwa znaczenia, jedno potoczne, dotyczące odnowy pokoleniowej społeczeństwa przez powołanie do życia następnej generacji osobników naszego gatunku i drugie, rozwijane przez krytyczną myśl społeczną a oznaczające również wszelkie inne czynności, które zatrudnieni i ich rodziny muszą wykonać, aby utrzymać i przysposobić siłę roboczą do następnych dni, miesięcy, lat pracy na rzecz posiadaczy. W tym są takie czynności jak przemieszczanie się, odżywianie, ubranie, opieka, wypoczynek, kształcenie, wychowanie, relaks, odreagowanie, zaopatrzenie, utrzymanie czystości, seks, rodzenie dzieci, poszukiwanie pracy, leczenie itd. Zjawisko to rozpoznane jako fabryka społeczna zagarnia większość aspektów naszego życia, które dzieją się poza naszym „oficjalnym” miejscem pracy. Wtłacza je w mechanizm, który sprawia, że wszystkie te codzienne czynności mają służyć większej gotowości siły pracowniczej do bardziej wydajnej pracy przy przerzuceniu kosztów utrzymania tej gotowości na barki pracowników i ich rodzin. A w szczególności na barki kobiet – partnerek, żon, matek, sióstr, babek i wszystkich tych pracujących w sfeminizowanych zawodach o niskiej płacy jak żłobianki, nauczycielki, kucharki, pielęgniarki, pokojówki, ekspedientki, barmanki, kelnerki itd.