Konflikt trwający w Hotelu Ikar sprowadzający się do chęci eksmitowania uchodźczyń z Ukrainy ( bo większość z nich to kobiety z dziećmi, oraz osoby z niepełnosprawnościami wymagające stałej opieki), doskonale pokazuje, jak roszczeniowa jest polska klasa polityczna.

Oglądaliście Grę o Tron, a może daliście się teraz wciągnąć w intrygi Rodu Smoka? Nawet jeśli należycie do tej nielicznej mniejszości, która nie wpadła w sidła świata George R.R. Martina, to postaram się wam ją przybliżyć dla zrozumienia kontekstu.

Pisarka i aktywistka Sylwia Chutnik kilka dni temu w prosty i dosadny sposób skomentowała aktualną sytuację związaną z kryzysem migracyjnym. Pozwolę sobie na wstępie zacytować w całości jej wpis na instagramie:"To państwo powinno zmienić nazwę z "Polska" na "zrzutka.pl". Gdyby nie praca tysięcy osób, to nie byłoby po prostu komu pomagać. dwa tygodnie po wybuchu wojny i trwającej katastrofie humanitarnej wszystko jest na barkach społeczeństwa. Jasne , umiemy, chcemy i (jeszcze) możemy. Ale czy serio ciągle musimy robić ściepy na dosłownie wszystko? Czy to impreza w akademiku? W takim razie nasuwa się pytanie, po co nam rząd? (...) "

Są „idioci pożyteczni” i „idioci niepożyteczni”. Tych drugich jest niestety więcej, zwłaszcza wśród urzędników i polityków zasiadających w ławach poselskich i w rządzie. I to po obu stronach granicy. Z ich winy tysiące imigrantów znalazło się w śmiertelnym potrzasku, z którego próbują się wyrwać.

W dniu dzisiejszym odbyła się ostatnia rozprawa w procesie Zofii Nierodzińskiej. Zofia została oskarżona w sprawie o czyn z art. 196 Kodeksu karnego". Artykuł dotyczy obrazy uczuć religijnych. W myśl tego artykułu „„Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2"

Wypowiedź wicepremiera, ministra kultury, dziedzictwa narodowego i sportu –  Piotra Glińskiego – który oświadczył: „Obronimy Polskę przed uchodźcami” wpisuje się w znaną narrację polskiego rządu, narrację wzbudzania lęku przed innymi i obcymi.

Na naszym rozbratowym murze pojawiło się dziś nowe hasło, tj. „Kocham, nie zabijam”. Podejrzewamy, że jest to wyraz antychoice’owego zatroskania o losy płodów. Troska o coś, co nie jest jeszcze nawet żyjącą istotą, a jedynie potencjałem na to, aby taka istota się ukształtowała (w trakcie ciąży), nie przestaje nas zadziwiać. Nie przestaje nas też oburzać, ponieważ jej konsekwencje, takie, jak zaostrzenie prawa aborcyjnego, odczuwa każda i każdy z nas.

W trakcie środowych demonstracji Strajku Kobiet, w kilku miastach doszło do ataków zorganizowanych grup mężczyzn na protestujące kobiety. Byli to zwolennicy skrajnej prawicy, którzy wykorzystują część środowisk kibicowskich. Neonaziści atakowali kobiety pałkami, nożami, paralizatorami. We Wrocławiu ktoś pociął nożem twarz chłopakowi idącemu w demonstracji, zaatakowana została m.in. dziennikarka.  

Przemoc policyjna nie jest niczym nowym, jest to temat, który przewija się przez dyskurs społeczny regularnie od lat. Policja od zawsze służy jako tarcza i pałka świata możnych i decyzyjnych tego świata wymierzona w stronę każdego, kto do niego nie pasuje, lub chce go zmienić. Temat ten został znowu w tym roku nagłośniony przez rasistowskie morderstwo w USA. Było ono punktem zapalnym do wywołanych społecznym oburzeniem i niezadowoleniem protestów i zamieszek, których innymi przyczynami są kryzys gospodarczy, niewydolna opieka zdrowotna i nagły, niespotykany dotąd wzrost bezrobocia.

W maju 2017 cała Polska dowiedziała się, że Igor Stachowiak był torturowany i został zabity przez funkcjonariuszy policji. Środowisko anarchistyczne wielokrotnie alarmowały, że dochodzi do tego typu nadużyć, nie tylko na komisariatach, ale też np. w trakcie protestów społecznych. W Poznaniu systematycznie organizowano pod sądami i komisariatami pikiety i akcje protestacyjne tego dotyczące (np. 19 sierpnia i 20 czerwca wtedy ubiegłego roku). W oświadczeniach podkreślaliśmy, że Igor Stachowiak nie jest pierwszą, ani niestety ostatnią ofiarą policji.

Mijają kolejne tygodnie pandemii, a w dalszym ciągu jej obecny i przyszły przebieg, rozmiary i konsekwencje budzą wiele kontrowersji. Nadal pojawiają się sprzeczne interpretacje i analizy. Ostatnio nieco światła na problem rzuciły badania przeprowadzone przez naukowców z Krakowa. Przebadano tam testami na koronawirusa 1000 osób, które nigdy nie wykazywały objawów COVID-19 i stwierdzono, że 2 proc. z nich było zarażonych. Do tego należałoby dodać 251 wykrytych przypadków zarażenia (na dzień 8 maja). Oznacza to, że w Krakowie zaatakowanych przez wirusa było do tej pory łącznie ok. 15298 mieszkańców (szacunkowa liczba bezobjawowych zarażeń 15047 plus 251 wykrytych przypadków normalnym trybem). Stwierdzono 16 zgonów, co stanowiłoby 1 promil (0,1 procenta) zarażeń.

Poniżej prezentujemy artykuł Roba Wallace'a pt. „Protecting H3N2v’s Privacy”, który ukazał się po raz pierwszy w połowie 2013 r. na blogu Farming Pathogens. Wallace w swoich badaniach szczególny nacisk kładzie na kapitalistyczny i przemysłowy system produkcji rolnej jako potencjalne źródło pandemii. Fermy przemysłowe (kurczaków, kaczek i świń) stają są rezerwuarem zjadliwych i niebezpiecznych dla ludzi szczepów wirusów. Patogeny mogą być w tym przypadku przenoszone między fermami i regionami także przez dzikie ptactwo. Istnieją jednak inne schematy wybuchu epidemii. Na przykład wylesianie i niszczenie naturalnych ekosystemów – w wypadku działań gospodarczych czy zmian klimatycznych – doprowadza do sytuacji, że zwierzęta dzikie przenoszą się w obręb ludzkiego habitatu. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku m.in. wybuchu epidemii wirusa Nipah w Malezji (1998 r.), kiedy nietoperze zostały pozbawione swoich żerowisk i zawędrowały na drzewa owocowe w pobliżu hodowli trzody chlewnej. Wirus przeniósł się na świnie, a potem na ludzi. I w tym zatem przypadku fermy stały się rozsadnikiem zarazy. Wreszcie presja na obszary dziewicze i utowarowienie fauny sprawia, że masowo odławiane zwierzęta pojawiają się na światowych rynkach zbytu, jak ten w chińskim Wuhan – dziś najbardziej prawdopodobnym miejscu wybuchu pandemii koronawirusa SARS-CoV-2. Warto zauważyć, że to wszystko związane jest ze zmianami w formach…

Kiedy wybuchła epidemia w Polsce, wraz z grupą aktywistów i aktywistek organizowaliśmy protest przeciwko podwyżkom cen biletów komunikacji miejskiej w Poznaniu. 10 marca od rana byliśmy z plakatami i transparentami na radzie miasta. Przed wejściem do sali obrad ustawiono już stojak z płynem do dezynfekcji rąk, ale jeszcze nikt nie nosił masek ani nie zachowywał odległości i oddychaliśmy pełną piersią.

Od kilku miesięcy obserwujemy szczególne narastanie ksenofobii i rasizmu na całym świecie. „Szczególne” w takim sensie, że związane stricte z rozwojem pandemii. Dlaczego tak się dzieje?

Rozpoczynamy czwarty tydzień narodowej kwarantanny, licząc od momentu wprowadzenia stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce 13 marca 2020 r. Niektóre samorządy już kilka dni wcześniej zadecydowały o pewnych działaniach i obostrzeniach w związku z zagrożeniem COVID-19. Mieliśmy zatem czas przyjrzeć się sytuacji. Teraz wypadałoby odpowiedzieć sobie na pytanie, co się właściwie dzieje?