14 grudnia mieszkańcy Poznania mieli okazję uczestniczyć w spotkaniu „Migranci romscy pochodzenia rumuńskiego w Polsce, własnym głosem o sobie”, które odbyło się w Teatrze Polskim. Niestety, niewiele osób skorzystało z tej okazji. Spotkanie stanowiło podsumowanie badań przeprowadzonych przez Zachodni Ośrodek Badań Społecznych i Ekonomicznych, dotyczących wspomnianej mniejszości i było efektem pierwszego projektu badawczego współprowadzonego ze społecznością imigrantów romskich. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele romskich migrantów Maria Calderalr i Papara Ciurar, cyganolog i etnolog Paweł Lechowski oraz uczestnicy projektu badawczego, socjolodzy Jarosław Urbański, Kamil Siemaszko i Katarzyna Czarnota.

Poniższy tekst ukazał się w najnowszym numerze pisma anarchistycznego Inny Świat. Pismo dostępne m.in w sklepie Oficyny Bractwa Trojka i salonach Empik Jak śpiewał, czy raczej krzyczał w jednym ze swoich utworów zespół Homomilitia, odnośnie policji -„Zwykle są tam, gdzie ich nie potrzeba. Kiedy giną ludzie nigdy ich nie ma”. Kolejne powtarzanie sloganów o złej policji? Zapewne, jednak kryje się w nim sporo życiowej prawdy, coraz częściej, bowiem to nie tylko młodzież gdzieś na blokowiskach złorzeczy na funkcjonariuszy policji, ale zwykli Kowalscy, na własnej skórze przekonują się, o nieudolności wspomnianej służby. Znamiennym przykładem na takie wyzbycie się złudzeń, co do kompetencji, zaangażowania policji w walce z przestępczością, jest jej reakcja na proceder czyszczenia kamienic. Chcąc opisać ów niezwykły przykład indolencji, złej woli, a może nawet celowej nieudolności, posłużę się kilkoma przykładami, z którymi do czynienia miało poznańskie środowisko aktywistek i aktywistów lokatorskich.

W związku z pojawiającymi się informacjami o złym stanie technicznym skłotu Od:zysk, centrum społeczno-politycznego oraz miejsca zamieszkania grupy osób przy ulicy Paderewskiego 1, chcemy przedstawić stan faktyczny oraz tło działań władz miasta wobec nas.

Zapraszamy do poparcia i czynnego udziału w kampanii antymilitarnej, która odbędzie się w całym kraju 23-29 marca, organizowana przez Federacje Anarchistyczną oraz poparta przez wiele grup i organizacji wolnościowych. Mamy zamiar ją zorganizować w jednym tygodniu, by wspólnie powiedzieć mocnym głosem, że nie zgadzamy się na zwiększone wydatki na zbrojenia.

Reprodukcja – słowo mające dwa znaczenia, jedno potoczne, dotyczące odnowy pokoleniowej społeczeństwa przez powołanie do życia następnej generacji osobników naszego gatunku i drugie, rozwijane przez krytyczną myśl społeczną a oznaczające również wszelkie inne czynności, które zatrudnieni i ich rodziny muszą wykonać, aby utrzymać i przysposobić siłę roboczą do następnych dni, miesięcy, lat pracy na rzecz posiadaczy. W tym są takie czynności jak przemieszczanie się, odżywianie, ubranie, opieka, wypoczynek, kształcenie, wychowanie, relaks, odreagowanie, zaopatrzenie, utrzymanie czystości, seks, rodzenie dzieci, poszukiwanie pracy, leczenie itd. Zjawisko to rozpoznane jako fabryka społeczna zagarnia większość aspektów naszego życia, które dzieją się poza naszym „oficjalnym” miejscem pracy. Wtłacza je w mechanizm, który sprawia, że wszystkie te codzienne czynności mają służyć większej gotowości siły pracowniczej do bardziej wydajnej pracy przy przerzuceniu kosztów utrzymania tej gotowości na barki pracowników i ich rodzin. A w szczególności na barki kobiet – partnerek, żon, matek, sióstr, babek i wszystkich tych pracujących w sfeminizowanych zawodach o niskiej płacy jak żłobianki, nauczycielki, kucharki, pielęgniarki, pokojówki, ekspedientki, barmanki, kelnerki itd.

W ostatnich tygodniach w naszej klubokawiarni odbyły się dwa z zaplanowanych sześciu spotkań cyklu "Zamiast edukacji". Cykl ten, jak informowaliśmy, stworzony został w celu podjęcia dyskusji na temat szeroko rozumianej edukacji alternatywnej. Pierwsze spotkania poświęcone zostały jednak próbie diagnozy obecnego stanu systemu oświaty, zjawiska "ukrytego programu" czy uspołecznienia, demokratyczności polskich szkół. Udostępniamy relację z następujących spotkań, jak i analizę podejmowanych zagadnień.

W zeszłym roku w mediach toczyła się dyskusja na temat bezdomnych koczujących na dworcu kolejowym Poznań Główny. Sprawa została rozwiązana przez wzmożenie kontroli – prywatna firma ochroniarska stanęła na wysokości zadania i stanowczo rozwiązano problem.

 17 października odbędzie się licytacja warszawskiego skłotu Syrena. To kolejna próba likwidacji niezależnego centrum społecznego w kraju. W marcu b.r. poznański Od:Zysk został sprzedany, a nowy właściciel planuje usunąć mieszkańców z budynku. Potrzeba zdecydowanego wsparcia, by uchronić te miejsca przed likwidacją!

Poniżej publikujemy wywiad z pragnącym zachować anonimowość prawnikiem, który na co dzień współpracuje z organizacjami pozarządowymi w Berlinie. Z pochodzenia jest Polakiem i zna polskie realia prawne. – Chcielibyśmy porozmawiać z panem mecenasem o jednym z większych konfliktów lokatorskich w Poznaniu, mianowicie sytuacji skłotu Od:zysk. Kilka miesięcy temu, ten stojący od 15-u lat pustostan został kupiony wraz z lokatorami. Co może się stać z Od:zyskiem oraz jego mieszkańcami?

W dniu 15 lipca na łamach Gazety Wyborczej ukazał się artykuł pod tytułem „Oto wróg publiczny”. Dotyczył on postępowania sądowego jakie toczy się przeciwko jednej z aktywistek Federacji Anarchistycznej. Została posądzona o przewodzenie nielegalnemu zgromadzeniu. Autor tekstu słusznie wytyka absurdalne zabezpieczenia procesu, przywodzące na myśl rozprawy członków mafii, jednak to tylko fragment rzeczywistości. Dyskusja jaka toczy się, w związku z ww. publikacją, od kilku dni na łamach ogólnopolskich gazet oraz portali społecznościowych skutecznie pomija szerszy kontekst zarówno przeszłych jak i trwających represji w stosunku do aktywnych grup protestu.

Na środę 2 lipca, w Urzędzie Miejskim zaplanowano kolejne posiedzenie Komisji Polityki Przestrzennej dotyczące zmian w nowym Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Poznania. Spotkania odbywają się od końca maja co tydzień. Za jakiś czas radni będą głosować nad przyjęciem nowego dokumentu planistycznego zawierającego niekorzystne zapisy o dalszej zabudowie cennych terenów w Poznaniu. Kiedy dojdzie do głosowania? Nie wiadomo. Wiadomo jednak, że wyraźnie komuś się śpieszy.

31 maja kończy karę odsiadki A., zaprzyjaźniona z nami działaczka społeczna, uczestniczka wielu działań Kolektywu Syrena i warszawskiej Inicjatywy Pracowniczej. Znalazła się w więzieniu za napis „Warszawa was wybrała, Warszawa was obali” na ścianie urzędu dzielnicy Warszawa Śródmieście – i następnie za odmowę wykonania prac społecznych w akcie nieposłuszeństwa. Więcdej cztaj TUTAJ. Jej napis był manifestem sprzeciwu wobec antyspołecznej polityki władz. W trakcie odbywania kary A. miała ograniczany dostęp do czystych ubrań, spacerniaka i pieniędzy. Przez tydzień nie mogła zrobić zakupów w więziennej kantynie.

Wybory do Parlamentu Europejskiego z reguły nie wzbudzają emocji. Co innego te do sejmu i senatu, na prezydenta czy wybory samorządowe. Tym niemniej wynik Nowej Prawicy Korwina-Mikke zelektryzował część opinii publicznej. Razem, Korwinowcy i Ruch Narodowy, zdobyli ok. 8,5% głosów.

9 kwietnia prokurator generalny przedstawił w Senacie sprawozdanie, w którym znalazły się informacje o skali inwigilacji prowadzonej przez państwo w zeszłym roku. Niestety dane te nie pokazują pełnego rozmiaru zjawiska, gdyż najprawdopodobniej dotyczą jedynie tych sposobów inwigilacji, których użycie wymaga zgody sądu. Policja nie chce bowiem udzielać informacji odnośnie tego, co dokładnie zawiera statystyka podawana do publicznej wiadomości. Z pewnością jednak obejmuje ona zaledwie ułamek działań inwigilacyjnych prowadzonych przez służby, co pokazuje choćby niedawny raport przygotowany przez Fundację Panoptykon, zajmującą się monitorowaniem ingerencji państwa w życie obywateli.

22 marca 2014 w klubokawiarni Zemsta odbyła się ciekawa dyskusja, w założeniu mająca jedynie towarzyszyć wernisażowi artystycznego projektu Piotra Bujaka, ale tak naprawdę nie tyle go dopełniająca, co pozwalająca wyjść poza ograniczenia sztuki jako formy przekazu. Jak rzadko kiedy dzieło, efekt pracy twórczej i intelektualnej, rezonowało i rezonuje nadal, otwierając pole do refleksji i przyszłego, prospołecznego działania.