22 marca 2014 w klubokawiarni Zemsta odbyła się ciekawa dyskusja, w założeniu mająca jedynie towarzyszyć wernisażowi artystycznego projektu Piotra Bujaka, ale tak naprawdę nie tyle go dopełniająca, co pozwalająca wyjść poza ograniczenia sztuki jako formy przekazu. Jak rzadko kiedy dzieło, efekt pracy twórczej i intelektualnej, rezonowało i rezonuje nadal, otwierając pole do refleksji i przyszłego, prospołecznego działania.

Od 2003 r. Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu zaczął zlecać firmom zewnętrznym wykonywanie części prac podstawowych. Obecnie 60 proc. pracowników pionu technicznego zatrudnionych jest przez podwykonawców. To głównie ich kosztem uniwersytet tnie wydatki związane z utrzymaniem własnej infrastruktury. System podwykonawstwa na polskich uniwersytetach jest wprowadzany już od kilku lat - głośno było w 2009 r. o grupowych zwolnieniach personelu na UMCS w Lublinie i działaniach protestacyjnych (zobacz film na ten temat pt. "Niewidzialne kobiety").

W czwartek 20 marca będzie demonstrować w obronie skłotu Od:zysk, pod hasłem: „Odzyskujemy 30.000 pustostanów”. Trudno uwierzyć w to, że na terenie Poznania istnieje tak dużo pustych lokali nadających się do zamieszkania. Prasa zaczęła podawać bardzo różne dane, omijając z daleka liczbę 30 tysięcy, wyraźnie uznając ją za problematyczną. Odpowiemy w tym artykule na pytanie: skąd się ona wzięła?

20 marca ma dojść do drugiej licytacji „Od:zysku” czyli kamienicy przy poznańskim Starym Rynku, która jest okupowana od blisko roku. Wcześniej kamienica stała przez wiele lat pusta i zaniedbana, gdyż została porzucona przed dawnego właściciela. Budynek został nakładem olbrzymiej pracy i własnych środków przystosowany do zamieszkania i prowadzenia działalności społecznej. Mieszkają tu aktywiści społeczni, studentki, osoby ubogie, które wcześniej były eksmitowane z innych poznańskich kamienic. Dla wielu z nich Od:zysk jest jedyną szansą na to, by mieć dach nad głową.

Andrzej Mazurek, polski anarchista przebywający w greckich więzieniach od grudnia 2008 roku, został deportowany do Polski i obecnie znajduje się w półotwartym Oddziale Zewnętrznym w Chmielowie k. Tarnobrzegu. Informacje o jego sprawie można znaleźć tutaj. My natomiast pragniemy przybliżyć ją wam we wszelkich kontekstach, które pozwalają w pełni zrozumieć dlaczego domagamy się natychmiastowej wolności dla Mazurka i zaprzestania represji.

Chciałbym się odnieść i nakreślić kilka krytycznych uwag do tekstu: „Jak tak można? – o społecznym wytwarzaniu klasy, płci i bezdomności”. Ukazał się on niedawno na stronie rozbrat.org. Artykuł ten, to próba pewnej analizy, na przykładzie wywiadu przeprowadzonego z jedną z bezdomnych kobiet – Ani.

Reakcja polskich polityków i mediów na kryzys ukraiński przyprawia o zawrót głowy. Zapowiedzi totalnej wojny i zagrożenia Polski, sąsiadują z durnymi artykułami, które traktują problem jakbyśmy mieli do czynienia z jakimś reality show. Media tkwią jeszcze w kontekście igrzysk w Soczi i rozdania Oscarów, a jednocześnie serwują „na żywo” informacje o narastającej grozie sytuacji. Wychodzi z tego totalny bełkot.

Wczoraj na skłocie Od:zysk miało miejsce spotkanie, którego zadaniem było przedstawienie stanowiska środowiska związanego z tym miejscem, w związku z planowaną na 20 marca demonstracją. Tego dnia zajęta kamienica przy ul. Paderewskiego zostanie wystawiona na sprzedaż. Jej prawny właściciel zaciągnął kredyt pod hipotekę, po czym niespłacając go faktycznie porzucił kamienicę. Na aukcję wystawiają budynek jego wierzyciele. Dyskusje na ten temat poprzedziły cztery wystąpienia.

20 marca odbędzie się druga licytacja kamienicy, w której znajduje się Od:zysk i która stanowi dom dla kilkudziesięciu osób oraz oddolnych inicjatyw. Od poprzedniej licytacji cena wywoławcza nieruchomości znacznie spadła, co dla inwestora może być mylącym znakiem, że oferta ta jest bardziej atrakcyjna. Nic bardziej mylnego! Stanowczo informujemy, że kamienica, w której mieści się Od:zysknie jest i nie będzie na sprzedaż. Licytacja naszego domu odbędzie się półtorej godziny po zamknięciu gmachu sądowego, za zamkniętymi drzwiami i w obecności policji. Stosując taki zabieg komornik słusznie przeczuwa, że wzrasta napięcie i społeczny opór skierowany przeciw bezwzględnemu prawu własności, pisanemu pod dyktat bogatych. Słusznie spodziewają się, że nie podłożymy karnie głów pod topór i nie będziemy bierni wobec sprzedaży kamienicy wraz z jej mieszkańcami i mieszkankami.

W połowie 2013 r. roku przeprowadziłyśmy wywiad z Anią, 25-letnią bezdomną kobietą mieszkającą od dwóch lat w Poznaniu. Trafiła na Rozbrat, szukała noclegu. Została tu cztery dni. Mogłyśmy więc nie tylko z nią porozmawiać, ale też przyjrzeć się, jak funkcjonuje w nowym miejscu.

Od 4 lutego 2014r. w Bośni i Hercegowinie trwają protesty, które rozpoczęły się w mieście Tuzla (miasto górnicze, największy ośrodek przemysłowy na terenie Bośni i Hercegowiny) i wkrótce rozlały po całym kraju. Państwo federacyjne składające się z federacji Bośni i Hercegowiny oraz Republiki Serbskiej od lat boryka się problemami ekonomicznymi, wciąż rosnącym bezrobociem , korupcją władz i do tej pory nie niewyjaśnionymi konfliktami politycznymi, trwającymi od zakończenia wojny w 1995 roku.

13 lutego 2014 r. Joel Bitar z Kanady, uczestnik protestów przeciwko G-20 w Toronto w 2010 r., został skazany na 19 miesięcy pozbawienia wolności. Bitarowi postawiono 26 zarzutów, prawie wszystkie odnosiły się do uszkodzenia mienia, które miało miejsce w czasie protestów przeciw G20. Oprócz niego zostały skazane również dwie inne osoby: na 24 i na 7 miesięcy pozbawienia wolności. Bitar był jednym z 1100 osób aresztowanych podczas szczytu G20, w trakcie największego masowego aresztowania w historii Kanady. Przeciwko interweniującej policji w późniejszym czasie złożono liczne skargi za brutalność i wykroczenia, odbyło się przeciwko niej kilka spraw oraz przeprowadzono publiczne śledztwo badające policyjną przemoc. Zobacz: G20 Toronto Collected Scenes of Police Brutality

 W minionym roku uczestnicy i uczestniczki poznańskiej sekcji Federacji Anarchistycznej wspierali działalność na rzecz praw pracowniczych oraz lokatorskich. Konsekwencją społeczno - politycznej aktywności sekcji były mniej lub bardziej dotkliwe formy represji, o których pisaliśmy szerzej tutaj. Dopełnieniem opisu ubiegłorocznej aktywności środowiska anarchistycznego jest poniższe kalendarium.

 Anarchiści i anarchistki w minionym roku nie zaprzestali działań, których - zgodnie z logiką niesprawiedliwego państwa i jego aparatu represji – konsekwencją są sądowe procesy i szykany.

W lutym 2013 r. na poznańskim Uniwersytecie im. Adam Mickiewicza zaangażowano dodatkowe służby porządkowe. W listopadzie 2013 r. na Uniwersytecie Ekonomicznym interweniowali policyjni tajniacy i oddziały prewencji. Pierwsze miały bronić pracowników UAM przed – jak opisał to Samorząd Studencki UAM – „incydentami znanymi opinii publicznej pod hasłem Homoterapia, niezgodnymi z etosem studenta” (1), drugie, na wniosek dziekana zadbać, by wykład ,,Czy gender to dewastacja człowieka i rodziny?” doszedł za wszelką cenę do skutku. W lutym 2013 r., po intensywnej wymianie listów, kontrlistów i oświadczeń podpisanych przez setki poznańskich akademików, doszło do serii happeningów przed gabinetami kilku z sygnatariuszy listu Akademickiego Klubu Obywatelskiego. Klub oświadczył w nim, że „z całą odpowiedzialnością można stwierdzić, że z punktu widzenia ewolucji homoseksualizm jest anomalią” (2), wyraził niepokój z powodu wykreślenia go z listy chorób przez Światową Organizację Zdrowia (!), a jego wiceprzewodniczący publicznie deklarował, że homoseksualizm można wyleczyć. Polska „wojna o gender” wybuchła i o płci społeczno-kulturowej zaczęły mówić, jak nigdy wcześniej, ogólnopolskie telewizje, dzienniki, serwisy internetowe i dziesiątki blogów.