Minęły trzy tygodnie od pożaru przy ul. Roboczej, a władze Poznania pozostają głuche na prośby pogorzelców o zapewnienie lokum zastępczego - pisze do nas jedna z mieszkanek ewakuowanego budynku. Pożar bloku rozpoczął się ok. godziny 1.00 w nocy. Ogień początkowo odciął główne wyjście z budynku, więc wydostaliśmy się na przylegającą do niego galerię, gdzie czekaliśmy na straż pożarną. Wkrótce okazało się, że musimy opuścić teren bloku – strażacy, pomimo wstępnych zapewnień o całkowitej kontroli sytuacji i prośbach o pozostanie w mieszkaniach, rozpoczęli akcję ewakuacyjną. Ogień zajął dach bloku, w konsekwencji czego spaliło się całe piąte piętro, a akcja gaśnicza zniszczyła niższe kondygnacje budynku.

Z początkiem kwietnia kończy się okres ochronny na wysiedlenia. Poznański Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych zapowiada 300 eksmisji „na bruk”. Eksmisje będą się odbywać także z zasobów prywatnych, spółdzielczych i zakładowych. To tragedia dla setek, a może nawet tysięcy osób, nie tylko lokatorów-najemców, ale w ogóle lokatorów niekoniecznie odpowiedzialnych za przyczyny eksmisji: dzieci, kobiet, seniorów.

Zapraszamy do poparcia i czynnego udziału w kampanii antymilitarnej, która odbędzie się w całym kraju 23-29 marca, organizowana przez Federacje Anarchistyczną oraz poparta przez wiele grup i organizacji wolnościowych. Mamy zamiar ją zorganizować w jednym tygodniu, by wspólnie powiedzieć mocnym głosem, że nie zgadzamy się na zwiększone wydatki na zbrojenia.

Głośny film dokumentalny z końca 2013 r. na temat warunków pracy w Amazonie. Dziennikarz BBC wysłał pracownika z ukrytą kamerą do magazynu Amazon w Swansea (Walia). Pracuje w okresie przedświątecznym jako piker, za 6,50 do 8,25 funtów na godzinę, w zależności od zmiany. Każdego dnia musi przejść od 9 do 18 km w czasie 10,5-godzinnej zmiany. Ręczny skaner mówi mu, ile sekund ma na pobranie kolejnego towaru. Błędy sygnalizowane są dźwiękiem. Menedżerowie kontrolują jego produktywność, upominają, grożą karą dyscyplinarną. Pracownik, który jest trzy razy chory, zostaje zwolniony. Ten rodzaj pracy zmianowej pod presją stanowi zagrożenie dla zdrowia – mówi ekspert.

Stowarzyszenie Prawo do Miasta (PdM) stanęło w obronie swojego wiceprezydenta Macieja Wudarskiego po tym, jak lokalny dziennik, Głos Wielkopolski, ujawnił, że posiada on kamienicę, w której dokonywał eksmisji lokatorów. PdM nie widzi problemu. Przyznaje, że wiedziało o całej sytuacji i mimo tego udzieliło Wudarskiemu pełnego poparcia, zarówno jako kandydatowi na prezydenta miasta, jak też w momencie obejmowania wiceprezydentury. Swoje stanowisko Stowarzyszenie określiło w kilku punktach opublikowanych na stronach internetowych. Wyjaśnienia opierają się na tezach, do których nie sposób się nie odnieść.

Prezydent Jacek Jaśkowiak, rozpoczynając swoją kadencję, złamał wyborczą obietnicę. Wycofał się mianowicie z projektu powołania Biura Interwencji Lokatorskiej. Biuro miało pomagać lokatorom, którzy padli ofiarą nieuczciwych działań właścicieli i czyścicieli kamienic. Nie trzeba chyba wyjaśniać, że samo powołanie takiej komórki w urzędzie miasta oznaczałoby wyraźne opowiedzenie się przeciwko praktykom, jakie miały miejsce w wielu poznańskich kamienicach (Piaskowa, Stolarska, Strusia, Niegolewskich, Wierzbowa i wiele innych). Byłoby wyrazistą deklaracją miasta, że samorząd lokalny nie zamierza tolerować nielegalnych wysiedleń i eksmisji „na bruk”, której ofiarami często padają osoby o niskim statusie materialnym. Niechęć i odmowa powołania tego rodzaju biura rodziła uzasadnione podejrzenia, że obecne władze nadal zamierzają przede wszystkim chronić interesy właścicieli kamienic, a nie lokatorów. Wynikało z tego, że dotychczasowa polityka mieszkaniowa, która doczekała się wielu krytycznych ocen, będzie kontynuowana.

Umorzeniem zakończyło się śledztwo przeciwko jednemu z uczestników poznańskiego środowiska anarchistycznego, oskarżonego przez poznańską policję o spowodowanie strat w wysokości 3000 zł w lokalu "Brogans" należącym do szefa Wielkopolskich Patriotów, Macieja Witzberga. Wniosek o ściganie sprawców złożył sam Witzberg. Sprawie nadał rozgłos Głos Wielkopolski publikując utrzymany w sensacyjnym tonie artykuł napisanym przez Agnieszkę Świderską, etatową dziennikarkę dziennika, a prywatnie sympatyczkę nacjonalistów (na fotografii [1] pierwsza z prawej, w pubie "Brogans" wraz z Maciejem Witzbergiem [2] i pozostałymi bojówkarzami Wielkopolskich Patriotów). Zapoczątkował on medialną nagonkę na poznańskie środowisko anarchistyczne.

Drugie spotkanie z cyklu "Zamiast edukacji" poświęcone zostało zagadnieniom związanym z szeroko pojmowaną demokracją szkolną (Relacja z pierwszego spotkania). Dyskusja skupiona została wokół refleksji na temat obecnego stanu uspołecznienia polskich szkół i wpływu jaki mają na nie rodzice czy uczniowie. Istotną częścią spotkania było jednak przedstawienie przez moderatora alternatywnych rozwiązań zarządzania szkołą. W Polsce i na świecie istnieje kilkaset alternatywnych, demokratyczno-wolnościowych szkół próbujących budować swoje placówki w oparciu o egalitarne i samorządne zasady.

Reprodukcja – słowo mające dwa znaczenia, jedno potoczne, dotyczące odnowy pokoleniowej społeczeństwa przez powołanie do życia następnej generacji osobników naszego gatunku i drugie, rozwijane przez krytyczną myśl społeczną a oznaczające również wszelkie inne czynności, które zatrudnieni i ich rodziny muszą wykonać, aby utrzymać i przysposobić siłę roboczą do następnych dni, miesięcy, lat pracy na rzecz posiadaczy. W tym są takie czynności jak przemieszczanie się, odżywianie, ubranie, opieka, wypoczynek, kształcenie, wychowanie, relaks, odreagowanie, zaopatrzenie, utrzymanie czystości, seks, rodzenie dzieci, poszukiwanie pracy, leczenie itd. Zjawisko to rozpoznane jako fabryka społeczna zagarnia większość aspektów naszego życia, które dzieją się poza naszym „oficjalnym” miejscem pracy. Wtłacza je w mechanizm, który sprawia, że wszystkie te codzienne czynności mają służyć większej gotowości siły pracowniczej do bardziej wydajnej pracy przy przerzuceniu kosztów utrzymania tej gotowości na barki pracowników i ich rodzin. A w szczególności na barki kobiet – partnerek, żon, matek, sióstr, babek i wszystkich tych pracujących w sfeminizowanych zawodach o niskiej płacy jak żłobianki, nauczycielki, kucharki, pielęgniarki, pokojówki, ekspedientki, barmanki, kelnerki itd.

Minął kolejny, drugi już rok funkcjonowania Anarchistycznego Klubu/Księgarni „Zemsta”. Organizujemy spotkania z autorami, artystami i aktywistami. Książka czy dzieło nie jest dla nas fetyszem, ale punktem wyjścia do działań na polu społeczno – politycznymi krytycznej refleksji podważającej narrację władzy i kapitału. Jako galeria i kawiarnia oferujemy alternatywne podejście do sztuki i konsumpcji, oderwane od dyktatu kuratorów czy relacji klient – sprzedawca (choć Zemsta jest oczywiście również inicjatywą ekonomiczną). Wspieramy i propagujemy formy komunikacji bardziej społeczne, bliższe ludziom niż potrzebom rynku.

Poniżej przytaczamy apel o solidarność wystosowany przez białoruskich anarchistów. W 2015 roku mija czwarta kadencja prezydenta Aleksandra Łukaszenki. Przez 21 lat udało mu się prawie całkowicie wyplenić społeczny sprzeciw wśród społeczeństwa, zamordować kilku oponentów politycznych w latach 90., praktycznie zupełnie wytępić oficjalną opozycję. Łukaszenko nie pozwolił społeczeństwu Białorusi wyrwać się poza ramki radzieckiego sposobu myślenia. Każda uwaga, każda krytyka nt. władzy powoduje okrutne represje ze strony MSW i KGB. Jakakolwiek próba samoorganizacji spotyka się z prześladowaniami i zastraszeniem ze strony oficjalnych władz państwowych. Politykę państwa można opisać jednym zdaniem: „Wszystko, czego nie można kontrolować, trzeba zniszczyć”. Na chwilę obecną Białoruś powoli, acz zdecydowanie stara się doprowadzić do sytuacji, w której nie będą istnieć żadne przejawy niezadowolenia społecznego czy niezależnego myślenia.

W ostatnich tygodniach w naszej klubokawiarni odbyły się dwa z zaplanowanych sześciu spotkań cyklu "Zamiast edukacji". Cykl ten, jak informowaliśmy, stworzony został w celu podjęcia dyskusji na temat szeroko rozumianej edukacji alternatywnej. Pierwsze spotkania poświęcone zostały jednak próbie diagnozy obecnego stanu systemu oświaty, zjawiska "ukrytego programu" czy uspołecznienia, demokratyczności polskich szkół. Udostępniamy relację z następujących spotkań, jak i analizę podejmowanych zagadnień.

W dniu 11 lutego ma się odbyć debata dotycząca spraw lokatorskich z udziałem kandydatki na prezydentkę Anny Grodzkiej oraz przedstawicieli Platformy Obywatelskiej i Prawa do Miasta. Do udziału w dyskusji została także zaproszona przedstawicielka Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów (WSL). Uważamy jednak udział WSL w debacie za niemożliwy z kilku powodów.

Komentarz po konferencji "Skutki wydobycia węgla brunatnego metodą odkrywkową" na UAM w Poznaniu. Od kilku tygodni obserwujemy nasilenie się protestów mieszkańców południowej Wielkopolski wobec ponownego pojawienia się planów zabezpieczenia i eksploatacji złóż węgla brunatnego w pasie "Rowu Poznania" oraz w okolicach Gostynia i Miejskiej Górki. Rolnicy, dla których ewentualne inwestycje górnicze w tym regionie oznaczają wysiedlenia i brak perspektyw na przyszłość, organizują pikiety i blokady dróg, jak np. 28 stycznia, kiedy na drogę krajową nr 5 w wyszło ponad dwa tysiące ludzi i wyjechało 500 ciągników.

Prezentujemy tekst, który w oryginale ukazał się po angielsku tutaj. Kluby sportów walki znajdują się w wielu zeskłotowanych centrach kultury w Europie, prekursorami takiej aktywności byli niewątpliwie włoscy aktywiści. Od niedawna taki klub działa również na Rozbracie- Freedom Fighters Gym oferuje bezpłatne zajęcia muay thai, a oprócz tego odbywają się również zajęcia jogi i hula hoop. Z sali wyłożonej matą można korzystać również indywidualnie umawiając wizytę pod adresem Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Miłej lektury!Polityka nigdy nie była obca światu sportów walki. Można tu przywołać, postać Primo Carnery, ikony włoskiego faszyzmu lat 30-tych, czy Muhhamada Aliego, który reprezentował ruch black power w latach 60-tych, lub dominację Żydów w klubach bokserskich wschodniego Londynu przed i po II wojnie światowej, którzy używali swoich umiejętności w walce z Brytyjską Unią Faszystowską Mosleya. Również współcześnie, na scenie MMA z jednej strony mamy fińskiego neonazistę Niko Puhakkę a z drugiej anarchistę Jeffa Monsona. Mając to na uwadze, włoscy aktywiści rozwijają ten progresywny element. Przez ostatnie dziesięciolecia na skłotach powstawały oddolne antyfaszystowskie kluby sportowe. Głównie trenuje się w nich boks i i inne sztuki walki, ale nie tylko. Pierwszym z takich klubów był Palestra Popolare AntiFa Boxe (Antyfaszystowski Ludowy Klub Bokserski) otwarty w październiku 2001 w Turynie w zeskłotowanym centrum…