Jeżeli przypuszczaliśmy, że era Ryszarda Grobelnego minęła 30 listopada, to się myliliśmy. Były prezydent i jego świta, pomimo wyborczej porażki, dalej pociąga sznurki i znajduje poparcie w szeregach Platformy Obywatelskiej. Grobelny miał i ma w tej partii politycznej swoich ludzi, którzy zawsze go bronili i razem z nim stali na straży interesów deweloperów, kamieniczników i szemranego biznesu.  Czy się to podoba czy nie, Tomasz Lewandowski stał się w tych wyborach  samorządowych symbolem opozycji. Przygotowany i kompetentny wypadał wśród opozycyjnych kandydatów na prezydenta najlepiej. Lepiej od Macieja Wudarskiego i Jacka Jaśkowiaka. Jego „nieszczęście” polegało jedynie na tym, że nie stała za nim partia władzy, umoczona z ekipą Grobelnego w przeróżne interesy, czerpiąca soki z dotychczasowych nomenklaturowych  układów w mieście.  Grobelny, który jeszcze dwa tygodnie temu, dramatycznie walcząc o reelekcję, kokietował skrajną prawicę i PiS, dziś kupczy swoimi radnymi w radzie miasta, oferując Platformie ich usługi. W zamian domaga się, aby „nie wyciągano na niego kwitów” i żeby zachować, przynajmniej częściowo, istniejące status quo. I jak widać wśród polityków PO znajduje coraz większy posłuch, ponieważ na tych kwitach widnieją też nazwiska niektórych z nich.

Od jakiegoś czasu w centrum debaty publicznej coraz częściej słyszymy sformułowania tupu: „miejskie ruchy”, „miejscy aktywiści” „miejskie kongresy”, „miejskie tezy”… „działania”, „spotkania”, „debaty”...a nawet i „miejskie kampanie wyborcze”. Niestety w większości przypadków w tej modzie na „miejskość” wszelkie kwestie problematyczne dotyczące miast i ich mieszkańców sprowadzają się do galerii handlowych, zieleni, kultury i ewentualnie dróg rowerowych czy deweloperów. Nawet w debacie o czyścicielach kamienic, miejscy aktywiści nie podejmują tematu wysiedleń, zazwyczaj skupiając się tylko i wyłącznie na osądach moralnych zachowań właścicieli. Niczym ksiądz z ambony. W tak postrzeganej „miejskości” pomijana jest analiza kluczowych procesów dla miast i mieszkańców.

Kiedy pan Ryszard, od lat leczący się na dwubiegunową chorobę afektywną (stany depresyjne przeplatane momentami skrajnej euforii), opuścił poznański szpital, nie miał już dokąd wracać, a cały jego dobytek stanowiła piżama, którą w pośpiechu zabrał ze sobą do szpitala. Mieszkanie zostało zajęte przez komornika, mimo usprawiedliwionej nieobecności lokatora i mimo barykady zorganizowanej przez anarchistów z Rozbratu. Świadkowie zdarzenia widzieli, jak z okien mieszkania na parterze prosto do ustawionego pod oknem kontenera leciały dokumenty, książki, ubrania, trochę papierów i bibelotów. „Myślałem, że opróżniają mieszkanie po zmarłym. Teraz wiem, że tak wygląda eksmisja” – powiedział jeden z nich. Czy jednak właśnie tak powinna wyglądać eksmisja?

 17 października odbędzie się licytacja warszawskiego skłotu Syrena. To kolejna próba likwidacji niezależnego centrum społecznego w kraju. W marcu b.r. poznański Od:Zysk został sprzedany, a nowy właściciel planuje usunąć mieszkańców z budynku. Potrzeba zdecydowanego wsparcia, by uchronić te miejsca przed likwidacją!

Rasizm. Wywiad z Pete’m O’Nealem Kajetan WinskiTłumaczenie i słowo wstępne Ewa Chylak-Winska 1. Pete O’Neal to jeden z założycieli Czarnych Panter w Kansas, USA. Od ponad trzech dekad Pete i jego charyzmatyczna żona Charlotte O’Neal, zwana Mamą C, pieśniarka, poetka i szamanka, mieszkają pod Aruszą. Uciekli amerykańskiemu wymiarowi sprawiedliwości, kiedy zorientowali się, że zemsta służb za działalność w Czarnych Panterach złamie Pete’owi życie. W Usa River niedaleko Aruszańskiego Parku Narodowego, Pete i Charlotte założyli UAACC (United African Alliance Community Center) i szkołę z domem dla dzieci (Leaders of Tomorrow Children’s Home). Realizują w ten sposób jeden z najważniejszych postulatów Czarnych Panter – dobra edukacja za darmo, dobre jedzenie dla każdego potrzebującego dziecka, opieka i wsparcie w duchu równości, szacunku i wolności.

Od kilku dni obserwujemy wzrost zainteresowania policji skłotem Od:zysk. Tajniacy obserwują kto wchodzi i wychodzi z budynku, robią zdjęcia, spisują i zastraszają gości i mieszkańców. Do tego dochodzą nas doniesienia o przygotowaniach do wejścia siłą na skłot i dokonania nielegalnej ewikcji. Należy w tym miejscu podkreślić fakt, iż wszystko dzieje się podczas trwających rozmów z właścicielem budynku. Przemysław Woźny, prezes spółki Paderewski sp. z o.o., która nabyła kamienicę z lokatorami w marcu b.r., z jednej strony ustala z nami pokojowe rozstrzygnięcie sporu, z drugiej szykuje się do wejścia z policją. Tym samym zrywa negocjacje i dąży do konfliktu.

W Poznaniu zupełnie niedawno, odwołano spektakl „Golgota Picnic” twierdząc, że jego wystawienie wiązać się będzie z tysięcznymi demonstracjami sprzeciwu, że dojdzie do zamieszek, że poleje się krew. W imię „spokoju publicznego” wymuszono odwołanie występu zamkniętego dla osób nim zainteresowanych. Tajemnicę poliszynela stanowił fakt, że za tą decyzja stoją urzędnicy i hierarchowie kościelni, którzy przedstawienie (choć go nie widzieli) uznali za bluźniercze i sprzeczne z religijnymi wartościami. W atmosferze tej, podsycanej dodatkowo przez policję, która ostrzegała, że protestujących może być nawet 50 tysięcy, dyrektor festiwalu Malta uległ politycznym i obyczajowym naciskom postanawiając nie dopuścić do wystawienia spektaklu.

 Rozbrat, miejsce powołane do życia w walących się, opustoszałych budynkach, stało się naszym głosem w rzeczywistości nazwanej „Wolną Polską”, która w tym roku obchodzi 25 lat. Rozbratowi stuknęła właśnie dwudziestka.

Właśnie upływa 20 lat, jak powstał Rozbrat. Dwadzieścia lat od momentu, gdy z opuszczonych i popadających w ruinę budynków, grupa ludzi stworzyła sobie dom. Wkładając w to mnóstwo pracy, zapału i czasu, stworzyła miejsce, w którym chcieli razem żyć, tworzyć, buntować się przeciwko regułom nie do zaakceptowania.

Ekspertki/-ci Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów opracowały/-li opinię prawną na temat uchybień w procedowaniu Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla miasta Poznania, posiłkując się analizą uchwał, ustaw oraz wyroków sądów administracyjnych. Wniosek końcowy stanowi, iż forsowanie projektu Studium odbyło się z naruszeniem przepisów o wymaganych konsultacjach społecznych.

Na froncie Od:zysku, skłotu u zbiegu Paderewskiego i Szkolnej zawisły trzy portrety poznańskich drwali: prezydenta miasta Ryszarda Grobelnego, przewodniczącego Komisji Polityki Przestrzennej radnego miasta Łukasza Mikuły i znanego poznańskiego dewelopera – Dariusza Wechty. Ten polityczno-biznesowy trójkąt uosabia sposób sprawowania władzy w naszym mieście i jej stosunek do problemów ekologicznych. Uwydatnił on się przy okazji dyskusji nad nowym studium zagospodarowania przestrzennego, które narusza kliny zieleni i ignoruje potrzeby oraz głos mieszkańców Poznania.

Po przerwie urlopowej do urzędu wraca temat Studium Zagospodarowania Przestrzennego. Jako środowisko związane z Rozbratem od wielu miesięcy przyglądamy się działaniom urzędników i radnych, którzy proponują wiele zmian w planowaniu przestrzennym naszego miasta. Jesteśmy im przeciwni z kilku powodów – m.in. dlatego, że zakładają likwidację Rozbratu.

Zbliżające się wybory samorządowe odbywać się będą pod presją utrzymania „starego porządku”. Ryszard Grobelny – zasiadający w zarządzie miasta od blisko 20 lat, a nieprzerwanie piastujący urząd prezydenta miasta od 1998 roku – będzie się ubiegać o reelekcję. Lista zarzutów jakie postawić można jemu i jego politycznej ekipie, oraz kontrolowanej przez Platformę Obywatelską radzie miasta, jest długa.

Od kilku lat Urząd Miasta Poznania uderza na różny sposób w Teatr Ósmego Dnia: próbuje wywierać presję na kierunki prowadzonej działalności artystycznej, pozbawia środków finansowych, przeprowadza zmiany na stanowiskach kierowniczych. Ich celem jest ograniczenie niezależność Teatru, który jako scena zaangażowana od 50 lat niejednokrotnie formułuje krytyczne opinie, debaty i stanowiska.

Poniżej publikujemy wywiad z pragnącym zachować anonimowość prawnikiem, który na co dzień współpracuje z organizacjami pozarządowymi w Berlinie. Z pochodzenia jest Polakiem i zna polskie realia prawne. – Chcielibyśmy porozmawiać z panem mecenasem o jednym z większych konfliktów lokatorskich w Poznaniu, mianowicie sytuacji skłotu Od:zysk. Kilka miesięcy temu, ten stojący od 15-u lat pustostan został kupiony wraz z lokatorami. Co może się stać z Od:zyskiem oraz jego mieszkańcami?