Aktywiści ruchów i inicjatyw miejskich jednoczą się i mówią coraz głośniej, w jakich miastach chcieliby żyć Miejskie „rewolucje” przekraczają lokalny horyzont. Aktywiści ruchów i inicjatyw miejskich jednoczą się i mówią coraz głośniej, w jakich miastach chcieliby żyć. Prawo do miasta, którego się domagają, to żądanie realnego wpływu na kształtowanie procesów społecznych i urbanistyczno-przestrzennych ze strony mieszkańców – obywateli miast.

Piotr Nowak, Klub Krytyki Politycznej w Poznaniu: Osiedle kontenerów socjalnych w Poznaniu już niebawem może się stać faktem. Jarosław Pucek, dyrektor Zarządu Komunalnych Zasobów Lokalowych, zapowiedział, że jeszcze tego lata przy ulicy Średzkiej staną pierwsze kontenery. Tymczasem w kwietniu wiceprezydent Poznania Jerzy Stępień obiecywał przeprowadzenie ekspertyzy dotyczącej społecznych skutków takiego rozwiązania. Katarzyna Czarnota: Wygląda na to, że władze nie dotrzymały obietnicy, ignorując wszystkie środowiska protestujące przeciwko postawieniu kontenerów w Poznaniu. Jarosław Pucek pokazał, że nie obchodzi go stanowisko strony społecznej, ale też niektórych poznańskich radnych. Wizja segregacji społecznej zupełnie mu nie przeszkadza, a polityczną odpowiedzialność za tę decyzję zrzuca z siebie, twierdząc, że tylko wykonuje projekt, który został mu narzucony.

Sondaż deliberatywny w Poznaniu dobiegł końca. 14 lipca na konferencji prasowej zaprezentowane zostały wyniki raportu podsumowującego badania. Prezydent Poznania, Ryszard Grobelny, stwierdził, że było to ciekawe doświadczenie i sama procedura wymaga kontynuacji. Dodał, że w swoich sądach nie jest odosobniony, bo podobnego zdania jest większość uczestników sondażu, która potwierdza, że jest to dobra forma debaty. Równie optymistyczny był odpowiedzialny za przeprowadzenie sondażu Rafał Janowicz z agencji badawczej Pentor.

Emma Goldman pochodziła z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej żyjącej w Kownie, pod zaborem rosyjskim. Czy to sytuacja rodzinna skłoniła ją w stronę anarchizmu? Jej ojciec, Abraham Goldman był drugim mężem Taube Bienowitch, wdowy z dwiema córkami. Kiedy Taube zaszła w ciążę, Abraham modlił się o syna. Uważał, że córka będzie znakiem kolejnej życiowej porażki. Ostatecznie doczekał się trzech chłopców, ale jego pierwszym dzieckiem była dziewczynka, urodzona 27 czerwca 1869 roku, Emma. Ojciec bił dzieci: Emmę smagał batem, bo była najbardziej krnąbrna.