W podsumowaniu autor zwrócił uwagę, że śmierć jest po części: Końcem, gdyż kończymy coś doczesnego. Początkiem, nawet jeśli nie dla nas to dla naszych bliskich. Farsą, bo ludzie którym śmierć wywróciła życie, z niej już się mogą tylko śmiać. Skandalem - przykład Oświęcimia. Wybawieniem dla człowieka, którego ból jest silniejszy od chęci życia. Brutalnym wtargnięciem – atakującym znienacka, oraz Wyzwaniem dla życia.
Po wykładzie słuchacze rozpoczęli ożywioną polemikę z tezami Szarego, uprzednio sprowokowani przez niego pytaniem – czy śmierć może być dobra, czy zła? W wyniku dyskusji doszli do wniosku, że współczesna kultura nakazuje ludziom uciekać o myśleniu o śmierci, starości i przemijaniu zastępując "wieczną" młodością a zarazem wielkie środki finansowe idą na zbrojenia i prowadzenie wojen. Ponadto zwrócili uwagę, że człowiek pozostawia po sobie „dziecko” (dzieło swego życia) oraz dziecko (potomka), który może być swego rodzaju życiem wiecznym w świadomości ludzi, pozostających dalej w sferze życia.
Majus