Gazeta Wyborcza dołącza do chóru nawołującego do wyrzucania ludzi z domów. ZKZL planuje eksmitować blisko 200 osób. „Czy wraca polityka czasów Grobelnego i Pucka?” – pyta Jarosław Urbański, działacz związkowy i członek Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów. Poniżej publikujemy tekst jego autorstwa, jaki został wysłany do Gazety Wyborczej w odpowiedzi na dwa artykuły Marii Bielickiej.

Sejm w trybie pilnym przyjął podwyżki dla posłów, senatorów, prezydenta, rządu i innych urzędników. Ich dochody wzrosną o 50-100%. Żona prezydenta dostanie 18 000 zł miesięcznie brutto. Na większe pensje będą mogli liczyć także funkcjonariusze partyjni, ponieważ znacząco zwiększono subwencje dla partii politycznych. Jednocześnie w tym samym czasie, w obliczu kryzysu i pandemii, wielu pracownikom i pracownicom obniżono pensje, na co pozwalały przyjęte w ostatnim czasie przez sejm specustawy. Wielu rodzinom spadły dochody. Inflacja pożera nasze realne wynagrodzenia. Sytuacja gospodarcza robi się coraz bardziej niepewna. Wzrasta bezrobocie.

Mijają kolejne tygodnie pandemii, a w dalszym ciągu jej obecny i przyszły przebieg, rozmiary i konsekwencje budzą wiele kontrowersji. Nadal pojawiają się sprzeczne interpretacje i analizy. Ostatnio nieco światła na problem rzuciły badania przeprowadzone przez naukowców z Krakowa. Przebadano tam testami na koronawirusa 1000 osób, które nigdy nie wykazywały objawów COVID-19 i stwierdzono, że 2 proc. z nich było zarażonych. Do tego należałoby dodać 251 wykrytych przypadków zarażenia (na dzień 8 maja). Oznacza to, że w Krakowie zaatakowanych przez wirusa było do tej pory łącznie ok. 15298 mieszkańców (szacunkowa liczba bezobjawowych zarażeń 15047 plus 251 wykrytych przypadków normalnym trybem). Stwierdzono 16 zgonów, co stanowiłoby 1 promil (0,1 procenta) zarażeń.

Współczesna neoliberalna doktryna ekonomiczna próbuje przekonywać, że firmy prowadzą działalność gospodarczą na swój własny koszt bez pomocy władz publicznych. To ewentualnie „topią” duże pieniądze w utrzymanie nierentowych przedsiębiorstw państwowych i przepłacają za usługi w sektorze publicznym (np. zdrowie, edukacja itd.).

Kiedy wybuchła epidemia w Polsce, wraz z grupą aktywistów i aktywistek organizowaliśmy protest przeciwko podwyżkom cen biletów komunikacji miejskiej w Poznaniu. 10 marca od rana byliśmy z plakatami i transparentami na radzie miasta. Przed wejściem do sali obrad ustawiono już stojak z płynem do dezynfekcji rąk, ale jeszcze nikt nie nosił masek ani nie zachowywał odległości i oddychaliśmy pełną piersią.

Rozpoczynamy czwarty tydzień narodowej kwarantanny, licząc od momentu wprowadzenia stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce 13 marca 2020 r. Niektóre samorządy już kilka dni wcześniej zadecydowały o pewnych działaniach i obostrzeniach w związku z zagrożeniem COVID-19. Mieliśmy zatem czas przyjrzeć się sytuacji. Teraz wypadałoby odpowiedzieć sobie na pytanie, co się właściwie dzieje?

Okazuje się, że konstytucja nie chroni naszych swobód w okresach największego zagrożenia. Obecnie stan epidemii wykorzystuje się do pozbawienia nas praw obywatelskich i socjalnych. Kiedy jesteśmy odizolowani w domach i obserwowani na ulicach, kiedy nie wolno nam zbierać się oraz protestować, władza dewastuje dotychczasowy ustrój i depcze resztki wolności, przekonując, że to dla naszego dobra. Nie było jednak dyktatury, która twierdziłaby inaczej. Nie znaczy też to, że nie dojdzie do buntu społecznego tylko dlatego, że zostanie on zabroniony.

Pandemia koronawirusa spowodowała, że wszyscy oczekujemy ujemnych skutków ekonomicznych. Rząd przygotował specjalną ustawę z zapisami, które uderzają z całą mocą we wszystkich pracujących. Mamy pracować dłużej, ciężej i za dużo mniejsze pieniądze. Rządzący chcą z tego kraju zrobić obóz pracy. Celem jest utrzymanie dotychczasowej władzy.

Na pewno słyszeliście, że tragiczna sytuacja w związku z epidemią koronawirusa we Włoszech to wina samych mieszkańców tego kraju. Mieli bagatelizować zalecenia i ograniczenia władz. Nieodpowiednie zachowanie z pewnością może i przyczynia się do pogłębienia kryzysu zachorowań. Tak naprawdę jednak tego typu narracja to tylko próba zrzucenia odpowiedzialności za zaistniały stan rzecz na samo społeczeństwo.

Podniosła się wrzawa, bo posłowie PiS złożyli projekt podwyższenia składek ZUS dla osób najwyżej zarabiających. Wiadomo, że jest temu przeciwna partia Gowina. Sojusznik PiS przedstawia siebie jako obrońcę interesów biznesu i klasy średniej. Media mnożą spekulacje i pojawiło się pytanie czy za zmianami będzie głosować Lewica?