Każdego roku wiele milionów ryb, gadów i płazów ginie w naszych akwariach lub terrariach, lub tracą życie wskutek odłowu, transportu i w sieci dystrybucji. Należy zatrzymać powtarzające się cykle reprodukcji zwierząt trzymanych w niewoli w naszych domach i zaprzestać odławiania ich ze siedlisk naturalnych. Należy też kategorycznie powstrzymać handel międzynarodowy rybami ozdobnymi, gadami i płazami.

Wielu ekspertów przekonuje, że dieta mięsna jest najlepsza z możliwych, a człowiek w swojej ewolucji dźwigał się ku maksymalnej konsumpcji produktów pochodzenia zwierzęcego. Bezmięsny jadłospis to aberracja, wymysł, niedorzeczność. W dłuższej perspektywie czasowej spożycie mięsa, pomimo okresowych wahań, faktycznie ciągle rośnie – tak na świecie, jak też w Polsce. Ale rosną też koszty dla naszego zdrowia, dla środowiska naturalnego, nie mówiąc o konsekwencjach etycznych.

Większość ekonomistów jest przekonana, że kapitał i praca ludzka zastosowana do zasobów natury tworzy większą wartość. Jest dokładnie odwrotnie. Od czasów prac ekonomisty Nicholasa Georgescu-Roegen’a (1906-1994), czyli od lat 70. poprzedniego wieku, coraz dobitniej w ekonomii zaczął zaznaczać się nurt, stwierdzający, że wszystkie zasoby naturalne ulegają nieodwracalnej degradacji, gdy są wykorzystywane w działalności gospodarczej. A z drugiej strony, mają one istotną dla nas wartość z punktu widzenie podtrzymania życia na planecie. Ich degradację można zatem oszacować.

W ostatnich dekadach chów zwierząt na futra przybrał ogromną wielkość. Polska stała się jednym z największych producentów skór futrzanych. Obecnie decydują się losy wprowadzenia zakazu hodowli zwierząt na futra w naszym kraju.

Dziękujemy wszystkim za przybycie, zaangażowanie się, wspólne działanie i odpoczynek. W tym roku, podobnie jak w latach ubiegłych, podkreślamy właśnie ten aspekt działalności ogrodu – współdziałanie i współdzielenie. Codziennie przekonujemy się, że ogród społeczny może istnieć tylko dzięki wspólnemu działaniu. Przekonujemy się też, jak ważne jest to, by w przestrzeni miejskiej znajdowały się miejsca umożliwiające spotkania, realizowanie własnych inicjatyw oraz odpoczynek od ulicznego zgiełku, hałasu i spalin. Miejsca, które nie opierają się na dążeniu do prywatnych zysków, lecz służą dobru ogółu. Miejsca, w których konsumpcja nie jest warunkiem wstępu. Miejsca, w których można poczuć się jak u siebie oraz przypomnieć sobie, że samowystarczalny indywidualizm, do którego skłaniają nas rozwiązania obowiązującego systemu politycznego, to tylko jedna z wielu opcji na życie. Alternatywą jest aktywne życie w społeczeństwie – wzajemne wspieranie się, tworzenie współzależności, które posłużą zarówno nam wzajemnie, jak i środowisku naturalnemu.

1 maja uczestniczki i uczestnicy kolektywu Rozbrat i Federacji Anarchistycznej Sekcja Poznań oraz innych sekcji FA i organizacji wzięły udział w demonstracji we Wrocławiu, aby uczcić święto pracy. Wyruszyłyśmy z centrum miasta i dalej jego ulicami, przypominając o tym, skąd wzięło się to święto, które dla ruchów anarchistycznych ma szczególne znaczenie historyczne. Uczestnicy demonstracji wznosili hasła “Pracownicy zjednoczeni są niezwyciężeni”, „Rząd na bruk, bruk na rząd”, „Mieszkania dla milionów, nie dla milionerów!”, „Mieszkanie prawem, nie towarem”. Wydarzenie wspierały swoimi bębnami poznańska Samba Hałastra, Podwórkowa Samba Wrocław i Parasamba z Łodzi.

Od kilku lat choroby zakaźne zabijają miliony zwierząt hodowlanych na całym świecie: od Chin, przez Polskę do Stanów Zjednoczonych. Czy zagrożone jest także zdrowie i życie ludzi?

Od kilku lat w polskich miastach , a szczególnie na ich obrzeżach pojawiają się protesty lokalnych społeczności i mieszkańców. Są to miejsca aktualnych konfliktów o lasy i drzewa, które już częściowo zniknęły lub mają zniknąć z powodu rabunkowej polityki Lasów Państwowych oraz braku ochrony ze strony władz miast. Lasy, które produkują dla nas tlen znikają na naszych oczach, podczas gdy prezydent Jacek Jaśkowiak i jego zastępcy milczą. Taka postawa rządzących od lat zaostrza kryzys klimatyczny, który z roku na rok odczuwamy coraz bardziej.

Rośnie presja deweloperów, na zabudowę kolejnych fragmentów miasta. Budynki mają być wciśnięte wszędzie gdzie to tylko możliwe, nie licząc się z charakterem istniejącej zabudowy czy warunkami przyrodniczymi. W ten sposób, unikatowe kliny zieleni w Poznaniu, pozwalające chronić mieszkańców przed zgubnymi i stale pogarszającymi się warunkami życia, smogiem, ale również zmianami klimatu, rosnącymi temperaturami czy okresami suszy, ulegają coraz większej degradacji.

"Bujny drzewostan to nasz dobrostan" - taki baner zawisł kilka dni temu na wiadukcie przy ul. Pułaskiego. O co chodzi?